Decyzja Donalda Trumpa o nałożeniu nowych, wysokich ceł na kluczowych partnerów handlowych USA miała być iskrą zapalną dla globalnej wojny handlowej. Administracja zapowiedziała 35-procentowe cło na towary z Kanady oraz taryfy na poziomie 15-20% dla pozostałych głównych partnerów. Zamiast paniki, światowe rynki finansowe zareagowały jednak z zadziwiającym spokojem, a wiodący amerykański indeks giełdowy pobił kolejny historyczny rekord. To sygnał, że inwestorzy mogli na dobre uodpornić się na protekcjonistyczną retorykę.
Choć pierwsze godziny po ogłoszeniu decyzji przyniosły lekkie spadki kontraktów terminowych na światowe indeksy, sesja na Wall Street całkowicie odwróciła ten trend. Indeks S&P 500, barometr nastrojów na amerykańskim rynku, wspiął się na nowe, historyczne szczyty, ignorując potencjalne zagrożenia dla globalnego handlu. Analitycy wskazują, że rynek nauczył się oddzielać polityczne deklaracje od ich realnego wpływu na zyski korporacji, traktując je coraz częściej jako element politycznego teatru, a nie realne zagrożenie dla gospodarki.
Wall Street ignoruje groźby. Nowa norma na rynkach finansowych?
Reakcja inwestorów na najnowsze działania protekcjonistyczne Waszyngtonu może być zwiastunem trwałej zmiany w postrzeganiu ryzyka politycznego. Mimo że wprowadzenie tak wysokich ceł teoretycznie powinno wywołać awersję do ryzyka i spadek cen akcji, stało się dokładnie na odwrót. Główna sesja na Wall Street pokazała siłę byków, które całkowicie zignorowały zarówno doniesienia o cłach, jak i mieszane dane z amerykańskiego rynku pracy.
Spokój panował nie tylko na rynku akcji. Równie stabilnie zachowywał się rynek długu oraz główne pary walutowe. Dolar amerykański zanotował jedynie kosmetyczne umocnienie, co można interpretować jako standardowy, krótkotrwały napływ kapitału do aktywów uznawanych za bezpieczne. Brak gwałtownych ruchów sugeruje, że inwestorzy nie spodziewają się, aby nowe taryfy w istotny sposób zaszkodziły globalnej wymianie handlowej w krótkim i średnim terminie. Coraz częściej pojawiają się głosy, że rynki finansowe wypracowały swego rodzaju „odporność” na agresywną retorykę handlową, która cyklicznie powraca w amerykańskiej polityce.
Ta tendencja pokazuje, że dla globalnego kapitału ważniejsze stają się fundamenty gospodarcze, takie jak wyniki spółek czy polityka monetarna banków centralnych, a niekoniecznie głośne, polityczne deklaracje. Inwestorzy wydają się zakładać, że ostateczny kształt polityki handlowej będzie wynikiem negocjacji i kompromisów, a nie jednostronnych, radykalnych decyzji.
Zaskakujący rajd miedzi. Surowiec odporny na 50-procentowe cło
Prawdziwą anomalią w reakcji rynkowej okazało się zachowanie cen miedzi. Mimo że Biały Dom zapowiedział nałożenie aż 50-procentowego cła importowego na ten strategiczny surowiec, jego notowania na giełdach poszły w górę. W środę na Londyńskiej Giełdzie Metali (LME), kluczowym punkcie odniesienia dla rynku surowcowego, cena miedzi wzrosła o ponad 1%. To ruch całkowicie przeciwny do intuicji, który wprawił w zakłopotanie wielu analityków.
Skąd ten zaskakujący wzrost? Eksperci wskazują na kilka możliwych przyczyn. Po pierwsze, rynek może obawiać się napięć po stronie podażowej, niezwiązanych bezpośrednio z polityką USA. Ewentualne problemy z wydobyciem w kluczowych krajach producenckich, takich jak Chile czy Peru, mogłyby zrównoważyć negatywny efekt amerykańskich ceł. Po drugie, inwestorzy mogą wyceniać silny przyszły popyt ze strony Chin, które realizują ambitne projekty infrastrukturalne, oraz ze strony globalnego przemysłu zbrojeniowego, który w obliczu rosnących napięć geopolitycznych zwiększa zapotrzebowanie na metale przemysłowe.
Wzrost cen miedzi wbrew fundamentalnym przeciwnościom pokazuje, jak skomplikowany i wielowymiarowy jest obecnie rynek surowców. Decyzje jednego mocarstwa, nawet tak potężnego jak USA, nie są już jedynym czynnikiem kształtującym ceny w skali globalnej.
Jak decyzja Trumpa wpływa na Polskę? Złoty pod presją, obligacje bezpieczną przystanią
Globalne zawirowania handlowe nie pozostały bez echa na polskim rynku. Zgodnie z oczekiwaniami, polski złoty zanotował lekkie osłabienie w stosunku do euro. Jest to typowa reakcja dla walut rynków wschodzących, z których kapitał odpływa w okresach globalnej niepewności w poszukiwaniu bezpieczniejszych aktywów. Osłabienie nie było jednak gwałtowne, co świadczy o względnej stabilności polskiej gospodarki.
Jednocześnie na krajowym rynku długu obserwowaliśmy bardzo ciekawy trend. Już drugi dzień z rzędu spadała rentowność 10-letnich obligacji skarbowych. Oznacza to, że ich cena rosła, ponieważ inwestorzy chętnie je kupowali. W praktyce Polska postrzegana jest jako bezpieczna przystań dla kapitału w regionie. W obliczu niepewności związanej z polityką handlową USA, inwestorzy uznali polskie papiery dłużne za stabilną i wiarygodną lokatę, co świadczy o zaufaniu do stabilności fiskalnej kraju.
Podsumowując, Polska znalazła się w umiarkowanej defensywie. Z jednej strony presja na złotego jest naturalną konsekwencją globalnych trendów, z drugiej zaś rosnący popyt na obligacje pokazuje, że nasz kraj wciąż cieszy się dobrą reputacją wśród międzynarodowych inwestorów, którzy szukają bezpieczeństwa w niepewnych czasach.
Ostatecznie, choć decyzje Donalda Trumpa wprowadzają zamieszanie w globalnej polityce handlowej, rynki finansowe zdają się podchodzić do nich z coraz większym dystansem. Rekordowe poziomy amerykańskich indeksów i siła rynku surowców sugerują, że kapitał nauczył się odróżniać twardą retorykę od realnego, długofalowego wpływu na gospodarkę. Polska na tym tle pozostaje stabilnym graczem, co potwierdza popyt na nasze obligacje skarbowe.
