Przełomowa i zaskakująca decyzja jednego z największych koncernów motoryzacyjnych na świecie. Stellantis, właściciel takich marek jak Fiat, Peugeot, Citroën czy Opel, oficjalnie ogłosił zawieszenie rozwoju pojazdów z napędem wodorowym. To potężny cios dla technologii, która przez lata była postrzegana jako ekologiczna alternatywa dla aut elektrycznych. Decyzja ta ma bezpośrednie i bolesne konsekwencje dla Polski – wstrzymano plany uruchomienia produkcji wodorowych furgonetek w zakładzie w Gliwicach. Ruch giganta wywołuje falę spekulacji i stawia pod znakiem zapytania przyszłość wodoru w całej europejskiej motoryzacji. Czy to definitywny koniec marzeń o autach na wodór na naszych drogach?
Koniec wodorowych planów. Dlaczego Stellantis mówi „pas”?
Oficjalne powody decyzji koncernu są twarde i bezlitosne dla entuzjastów wodoru. Jean-Philippe Imparato, szef operacji Stellantis na Europę, wskazał na fundamentalne problemy, które uniemożliwiają komercyjny sukces tej technologii w najbliższej przyszłości. Główną barierą okazała się dramatycznie słabo rozwinięta infrastruktura. Liczba stacji tankowania wodoru w Europie jest skrajnie niewystarczająca, co czyni codzienne użytkowanie takiego pojazdu praktycznie niemożliwym dla przeciętnego kierowcy.
Kolejnym argumentem są ogromne koszty. Zarówno rozwój samych ogniw paliwowych, jak i budowa sieci dystrybucji wodoru pochłaniają miliardy euro, a zwrot z inwestycji jest niezwykle odległy. Koncern przyznał, że rynek aut na wodór pozostaje głęboko niszowy i brakuje jakichkolwiek stabilnych prognoz, które uzasadniałyby dalsze, gigantyczne nakłady finansowe. Brak realnego zainteresowania ze strony klientów i niewystarczające zachęty rządowe przelały czarę goryczy. W obecnych warunkach ekonomicznych projekt stał się po prostu nieopłacalny.
Co z fabryką w Gliwicach? Stellantis uspokaja, ale przyszłość jest inna
Decyzja o wstrzymaniu projektu wodorowego to potężny cios dla zakładu w Gliwicach, który miał odegrać kluczową rolę w tej technologicznej rewolucji. To właśnie tam, obok francuskiego Hordain, miały być seryjnie produkowane nowoczesne, wodorowe samochody dostawcze. Te plany trafiły jednak do kosza. Zamiast wdrażania nowej linii produkcyjnej, polski zespół inżynierów będzie musiał zająć się innymi zadaniami.
Mimo tak drastycznej zmiany, Stellantis przekazał kluczową, uspokajającą informację dla pracowników i lokalnej społeczności. Koncern zapewnia, że w związku z tą decyzją nie planuje żadnych zwolnień w gliwickiej fabryce. Doświadczony zespół, który do tej pory pracował nad projektami wodorowymi, zostanie przeniesiony do innych, bardziej perspektywicznych obszarów działalności. Fabryka będzie kontynuować produkcję w innych segmentach, jednak marzenia o byciu polskim zagłębiem wodorowym zostały brutalnie przerwane.
Zwrot o 180 stopni. Pełna moc na elektryfikację
Rezygnacja z wodoru nie oznacza, że Stellantis zatrzymuje się w miejscu. Wręcz przeciwnie – to strategiczny zwrot i konsolidacja sił w obszarze, który koncern uważa za znacznie bardziej obiecujący. Cały potencjał badawczo-rozwojowy oraz środki finansowe, które miały być przeznaczone na wodór, zostaną teraz skierowane na przyspieszenie elektryfikacji. To jasny sygnał, że przyszłością marek z portfolio Stellantis są pojazdy w pełni elektryczne (BEV).
Koncern zamierza skupić się nie tylko na rozwoju bardziej wydajnych baterii i napędów elektrycznych, ale również na zaawansowanych systemach cyfrowych. Chodzi o oprogramowanie, systemy wspomagania kierowcy (ADAS) i technologie łączności, które stają się kluczowym elementem nowoczesnych samochodów. Decyzja ta pokazuje, że w obliczu ograniczonych zasobów nawet najwięksi gracze muszą dokonywać trudnych wyborów, a w starciu z wodorem, technologia elektryczna wygrała przez nokaut.
Sygnał dla całej Europy. Czy wodór w motoryzacji to ślepy zaułek?
Ruch Stellantis to znacznie więcej niż wewnętrzna decyzja jednej firmy. To potężny sygnał dla całej branży motoryzacyjnej i dla europejskich decydentów. Kiedy jeden z czołowych globalnych producentów, inwestujący wcześniej w tę technologię, dochodzi do wniosku, że wodór nie ma biznesowego sensu, inni gracze z pewnością dokonają rewizji własnych strategii. Może to wywołać efekt domina i masowy odwrót od projektów wodorowych.
Decyzja ta podważa fundamenty wizji transportu opartego na wodorze w Europie. Okazuje się, że sama obietnica technologii to za mało. Bez ogromnych, skoordynowanych inwestycji publiczno-prywatnych w tanią produkcję wodoru i gęstą sieć stacji tankowania, pozostanie on jedynie ciekawostką dla nielicznych. Wizja ekologicznych aut na wodór, które miały zrewolucjonizować nasze drogi, właśnie odsunęła się na bardzo odległą i niepewną przyszłość. Być może na zawsze.
