Według naukowców hipoteza, że tak zwany potwór z Loch Ness mógł istnieć w szkockich górach, może nie być tak absurdalna, jak wcześniej sądzono.
Plezjozaur – prehistoryczny gad o długiej, smukłej szyi – mógł być wcześniej w Loch Ness, szkockim jeziorze, wynika z nowych badań Uniwersytetu w Bath opublikowanych 21 lipca w czasopiśmie Cretaceous Research. Na podstawie swoich odkryć twierdzą, że legenda o potworze z Loch Ness może w rzeczywistości nie być fikcyjna.
Oświadczenie to jest następstwem odkrycia skamieniałości plezjozaura w liczącym 100 milionów lat systemie rzecznym na Saharze w Maroku, co sugeruje, że gady mogły żyć zarówno w wodzie słodkiej, jak i morskiej, wbrew wcześniejszym teoriom.
Podobnie jak w przypadku obaw o Wielką Stopę, naukowcy zazwyczaj zawsze potępiali pomysł, że potwór z Loch Ness może naprawdę istnieć. Oskarżyciele często twierdzili, że plezjozaury, które przypominają popularne przedstawienie rzekomego stworzenia, nie mogą istnieć w słodkowodnym jeziorze, ponieważ naukowcy sądzili, że do przetrwania potrzebują środowiska słonowodnego.
Jednak te nowe skamieliny wskazują, że plezjozaury mogły faktycznie istnieć tam, gdzie żyje legenda o potworze z Loch Ness, ponieważ znaleziono je w rzece słodkowodnej. Artykuł sugeruje, że plezjozaury przystosowały się do tolerowania słodkiej wody i że wiele z nich mogło spędzić w niej większość swojego życia.
„To trochę kontrowersyjne, ale kto może powiedzieć, że ponieważ my paleontolodzy zawsze nazywaliśmy je „gadami morskimi”, musiały żyć w morzu?” powiedział dr Nick Longrich z uniwersyteckiego Centrum Ewolucji Milnera.
„Wiele linii morskich zaatakowało słodką wodę”.
W streszczeniu raportu naukowcy stwierdzili, że ich odkrycia pokazują, że „plezjozaury i inne gady morskie często eksploatowały środowiska niemorskie”.
„Izolowane kości rzeczywiście wiele mówią nam o starożytnych ekosystemach i znajdujących się w nich zwierzętach” – wyjaśnił Longrich. „Są o wiele bardziej powszechne niż szkielety, dają więcej informacji do pracy”.
„Kości i zęby znaleziono porozrzucane w różnych miejscach, nie jako szkielet. Więc każda kość i każdy ząb to inne zwierzę. W tej kolekcji mamy kilkanaście zwierząt – dodał.
Według naukowców wciąż nie ma żadnego konkretnego dowodu na to, że plezjozaur lub coś podobnego zwykło nazywać Loch Ness domem. Ale biorąc pod uwagę to niedawne odkrycie skamieniałości, jest teraz „prawdopodobne” , że plezjozaury żyły tam przez miliony lat przed przybyciem ludzi.
„Zapis kopalny sugeruje również, że po prawie stu pięćdziesięciu milionach lat” – powiedział Longrich BBC – „ostatnie plezjozaury w końcu wymarły w tym samym czasie, co dinozaury”.
