Szpital Śląski w Cieszynie wprowadził ścisłe ograniczenia odnośnie odwiedzin na oddziale rehabilitacyjnym z powodu wzrostu zachorowań na infekcje górnych dróg oddechowych. Decyzja ta została podjęta przez dyrekcję w związku z rosnącym zagrożeniem epidemiologicznym. Ograniczenia pozostaną w mocy do 26 listopada.
POLECAMY: Głupawki czas star! Rybnicki szpital zamyka SOR przez covid
Zgodnie z nowymi przepisami, odwiedziny na oddziale rehabilitacyjnym są możliwe wyłącznie w godzinach od 14:00 do 17:00. Przy pacjencie może przebywać tylko jedna osoba, która nie wykazuje żadnych objawów infekcji. Ponadto dyrekcja szpital wprowadziła bez delegacji ustawowej obowiązki zasłaniania ust i nowa wobec wszystkich odwiedzający.
Szpital Śląski w Cieszynie, będący pod zarządem starostwa, obejmuje szereg oddziałów, blok operacyjny oraz stację dializ.
POLECAMY: Sąd Najwyższy ostatecznie orzekł, że covidowe ograniczenia były niezgodne z prawem
Przypominamy, że z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP wynika, że ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
Oznacza to w świetle ugruntowanego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, że ustawa musi samodzielnie określać podstawowe elementy ograniczenia danego prawa i wolności (por. orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 stycznia 2000 r., sygn. akt P 11/98; z dnia 28 czerwca 2000 r., sygn. akt K 34/99; z dnia 20 lutego 2001 r., sygn. akt P 2/00; z dnia 10 kwietnia 2001 r., sygn. akt U 7/00; z dnia 3 kwietnia 2001 r., sygn. akt K 32/99; z dnia 11 grudnia 2001 r., sygn. akt SK 16/00; z dnia 19 lutego 2002 r., sygn. akt U 3/01; z dnia 8 lipca 2003 r., sygn. akt P 10/02; z dnia 16 marca 2004 r., sygn. akt K 22/03; z dnia 29 listopada 2007 r., sygn. akt SK 43/06; z dnia 5 grudnia 2007 r., sygn. akt K 36/06; z dnia 5 lutego 2008 r., sygn. akt K 34/06; z dnia 19 czerwca 2008 r., sygn. akt P 23/07; z dnia 19 maja 2009 r., sygn. akt K 47/07; z dnia 7 marca 2012 r., sygn. akt K 3/10).
Tylko unormowania, które nie stanowią podstawowych elementów składających się na ograniczenie konstytucyjnych praw i wolności mogą być treścią rozporządzenia. W rozporządzeniu powinny być zamieszczane jedynie przepisy o charakterze technicznym, niemające zasadniczego znaczenia z punktu widzenia praw lub wolności jednostki.
Przy ograniczaniu konstytucyjnych praw i wolności na podstawie art. 31 ust. 3 Konstytucji RP kompletność i szczegółowość regulacji ustawowej musi być znacznie zwiększona. Dlatego należy podkreślić, że przepisy stanowione na poziomie rozporządzenia, oprócz tego, że nie mogą regulować podstawowych konstytucyjnych wolności i praw, muszą także spełniać warunki określone w art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Rozporządzenie musi w związku z tym zostać wydane przez organ wskazany w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania.
Warto w tym miejscu podnieść, że w zakresie niniejszego nakazu nie mamy do czynienia z żadnym rozporządzeniem wydanym przez Radę Ministrów a jedynie wewnętrznymi regulacjami szpitala wydanymi przez organ nieuprawniony.
Tym samym wprowadzony przez szpital obowiązek kneblowania ust i nosa jest sprzeczny z prawem, ponieważ jak wynika z art. 46 ustawy o zapobieganiu i zwalczaniu chorób zakaźnych ustawodawca, upoważnił jednie Radę Ministrów do wydania w zakresie art. 46a i 46b aktów prawa rangi podstawowej. Ustawodawca w ustawie o zapobieganiu i zwalczaniu […] nie przewidziała możliwości, aby RM przekazała uprawnienia do tworzenia aktów prawa wewnętrznego na podstawie art. 46b innym organom. Tym samym uznać należy szpital, tworząc sobie na podstawie ww. przepisów regulaminy, działała bez delegacji ustawowej i przekracza tym samym swoje uprawnienia.
