Stan wyjątkowy – co on oznacza, jakie ma ograniczenia. Ile może trwać?
Ile trwa stan wyjątkowy?
Zgodnie z zapisem w przedmiotowej ustawie, który powstał na podstawie art. 230 Konstytucji, Prezydent może ogłosić stan wyjątkowy na czas nie dłuższy, niż 90 dni, jednak – w uzasadnionym przypadku – okres ten może zostać wydłużony o kolejne 60 dni.
Stan wyjątkowy – ograniczenia
Zgodnie ze wskazanym rozporządzeniem w czasie obowiązywania stanu wyjątkowego wprowadza się następujące rodzaje ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela:
- zawieszenie prawa do organizowania i przeprowadzania, na obszarze objętym stanem wyjątkowym, zgromadzeń
- zawieszenie prawa do organizowania i przeprowadzania, na obszarze objętym stanem wyjątkowym, imprez masowych oraz prowadzonych w ramach działalności kulturalnej imprez artystycznych i rozrywkowych, niebędących imprezami masowymi;
- obowiązek posiadania przy sobie dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość przez osoby, które ukończyły 18 lat, przebywające w miejscach publicznych na obszarze objętym stanem wyjątkowym, a w przypadku osób uczących się, które nie ukończyły 18 lat – legitymacji szkolnej;
- zakaz przebywania w ustalonym czasie w oznaczonych miejscach, obiektach i obszarach położonych na obszarze objętym stanem wyjątkowym;
- zakaz utrwalania za pomocą środków technicznych wyglądu lub innych cech określonych miejsc, obiektów lub obszarów, położonych na obszarze objętym stanem wyjątkowym;
- ograniczenie prawa posiadania broni palnej, amunicji i materiałów wybuchowych oraz innych rodzajów broni poprzez wprowadzenie zakazu ich noszenia na obszarze objętym stanem wyjątkowym;
- ograniczenie dostępu do informacji publicznej dotyczącej czynności prowadzonych na obszarze objętym stanem wyjątkowym w związku z ochroną granicy państwowej oraz zapobieganiem i przeciwdziałaniem nielegalnej migracji.
W rozporządzeniu Rada Ministrów, działając w zakresie wyznaczonych w rozporządzeniu Prezydenta RP ograniczeń możliwych do wprowadzenia na podstawie ustawy z 21 czerwca 2002 r. o stanie wyjątkowym, określa zakres ich stosowania oraz sposób ich wprowadzenia.
Obostrzenia, jakie zostały wyszczególnione w tym rozporządzeniu, to:
- zawieszenie prawa organizacji zgromadzeń publicznych na terenie objętym stanem wyjątkowym,
- zawieszenie prawa do organizacji imprez masowych, artystycznych i rozrywkowych,
- obowiązek posiadania przy sobie dowodu osobistego lub innego dokumentu tożsamości,
- zakaz przebywania na obszarze objętym stanem wyjątkowym przez całą dobę z określonymi w przepisach wyjątkami (nie będzie on dotyczył m.in. osób stale zamieszkujących ten obszar),
- zakaz utrwalania, nagrywania i fotografowania obiektów i obszarów obejmujących infrastrukturę graniczną, w tym również wizerunku funkcjonariuszy Straży Granicznej, Policji i żołnierzy,
- ograniczenie dostępu do informacji publicznej dotyczącej czynności prowadzonych na obszarze objętym stanem wyjątkowym, związanych z ochroną granicy państwowej oraz zapobieganiem i przeciwdziałaniem nielegalnej migracji.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 1 października 2021 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ograniczenia prawa posiadania broni palnej, amunicji i materiałów wybuchowych oraz innych rodzajów broni Na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 5 w związku z art. 21 pkt 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2002 r. o stanie wyjątkowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1928) zarządza się, co następuje:
(…)
Podczas stanu wyjątkowego można ograniczyć prawo posiadania broni palnej, amunicji i materiałów wybuchowych oraz innych rodzajów broni poprzez zakazanie ich noszenia na obszarze objętym stanem wyjątkowym.
To ograniczenie dotyczy również przemieszczania broni w stanie rozładowanym, a zatem wszyscy posiadacze pozwoleń na broń nie mogą przemieszczać się z bronią palną. Ograniczenie nie dotyczy broni: 1) posiadanej na podstawie pozwolenia na broń w celu ochrony osób i mienia, 2) posiadanej na podstawie dopuszczenia do posiadania broni przez wewnętrzne służby ochrony, 3) posiadanej na podstawie dopuszczenia do posiadania broni przez pracowników ochrony, 4) posiadanej na podstawie dopuszczenia do posiadania broni przez pracowników podmiotów, którym broń jest nie-zbędna w celach wzywania pomocy, ratowniczych, poszukiwawczych, 5) posiadanej przez osoby, o których mowa w art. 39 ust. 1 i w art. 40 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji – oraz amunicji do tej broni.