Takie pytanie często Państwo nam zadajecie podczas rozmów telefonicznych oraz w zapytaniach kierowanych do nas w @.
Zmobilizowało to nas i postanowiliśmy udzielić Państwu odpowiedzi publikując ją w tym miejscu tak, aby dotarła ona do jak największej ilości osób.
Jak wynika ze znowelizowanej ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń z mocą od dnia 29.11.2020 roku, opublikowana w (Dz. U. Poz. 2112) regulacja zasłaniania ust i nosa następuję zgodnie dodanym zapisem do art. 46b) punkt: 13) nakaz zakrywania ust i nosa, w określonych okolicznościach, miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach, wraz ze sposobem realizacji tego nakazu” w drodze rozporządzenia.
W tym miejscu wskazujemy prawidłowy zapis tej deregulacji:
„Art. 46b. W rozporządzeniu, o którym mowa w art. 46a, można ustanowić:
13) nakaz zakrywania ust i nosa, w określonych okolicznościach, miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach, wraz ze sposobem realizacji tego nakazu.”
Zgodnie z treścią artykuł 31 ust. 3 Konstytucji, który mówi o tym, że ograniczenia wolności obywatelskich mogą być ustanawiane tylko w USTAWIE.
Zwrócić w tym miejscu należy nacisk na to, iż Rozporządzenia wydane na podstawie ustawy, które mają uregulować powszechny obowiązek stonowania nakazów nie są jednak ustawą i według nas ten zapis jest sprzeczny z powyżej powołanym artykułem 31 Konstytucji.
Przypominamy, iż od samego początku tej pLandemii strachu i manipulacji wciąż przypominamy, że zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP ograniczenia z korzystania z konstytucyjnych praw i wolności mogą być ustawianie wyłącznie w ustawie a nie w jak obecnie, iż ustawa nakazuje jakiś obowiązek, ale regulacja tego obowiązku następuje w rozporządzeniu i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie. Dotychczasowe rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 01 grudnia 2020 roku, jakie reguluje min obowiązek zasłaniania ust i nosa czy zakazu zgromadzeń jest aktem rangi niższego rzędu.
Nasze stanowisko, jakie powyżej przedstawiamy potwierdza również Art. 57. Konstytucji RP Zasada wolności zgromadzeń, którego brzmienie jest następujące: Każdemu zapewnia się wolność organizowania pokojowych zgromadzeń i uczestniczenia w nich. Ograniczenie tej wolności może określać ustawa, oraz art. 232 Konstytucji RP.
W tym miejscu należy wg. nas jednoznacznie stwierdzić, że aby wprowadzić tego rodzaju zakazy należy ogłosić stan wyjątkowy na danym terenie, czego do dnia dzisiejszego nasz ?cudowny? rząd nie uczynił.
Nawet w sytuacji najwyższego zagrożenia, organy władzy publicznej powinny działać na podstawie i w granicach prawa (art. 7 Konstytucji RP).
Różnica pomiędzy stanem klęski żywiołowej, a samym stanem epidemii jest zasadnicza. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o stanie klęski żywiołowej, środki profilaktyczne mogą być w takiej nadzwyczajnej sytuacji nałożone na każdego obywatela (w przeciwieństwie do ?zwyczajnego? stanu epidemii). W stanie epidemii środki profilaktycznie winny być stosowane tylko w stosunku do osób chorych lub podejrzanych o zachorowanie.
W tym miejscu należy stwierdzić jednoznacznie, że pomimo zaistnienia przesłanek do wprowadzenia stanu klęski żywiołowej, władza wykonawcza nie zdecydowała się na wprowadzenie tego stanu, wprowadzając jedynie stan epidemii, a wcześniej stan zagrożenia epidemiologicznego, żaden z tych stanów nie może być uznany za stan nadzwyczajny w rozumieniu art. 228 Konstytucji. Zatem ograniczenia wynikające z wprowadzenia takiego stanu nie mogą naruszać podstawowych praw i wolności.
Tym samym wynikający np. z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 26 listopada 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii zakaz zgromadzeń, nakaz zasłaniania ust i nosa i inne są w rażący sposób sprzeczny z art. 31 i art. 228 Konstytucji.
Różnica pomiędzy stanem klęski żywiołowej, a samym stanem epidemii jest zasadnicza. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o stanie klęski żywiołowej, środki profilaktyczne mogą być w takiej nadzwyczajnej sytuacji nałożone na każdego obywatela (w przeciwieństwie do ?zwyczajnego? stanu epidemii). W stanie epidemii środki profilaktycznie winny być stosowane tylko w stosunku do osób chorych lub podejrzanych o zachorowanie.
W tym miejscu należy stwierdzić jednoznacznie, że pomimo zaistnienia przesłanek do wprowadzenia stanu klęski żywiołowej a nawet stanu wyjątkowego, władza wykonawcza nie zdecydowała się na wprowadzenie takiego stanu, wprowadzając jedynie stan epidemii, a wcześniej stan zagrożenia epidemiologicznego, żaden z tych stanów nie może być uznany za stan nadzwyczajny w rozumieniu art. 228 Konstytucji. Zatem ograniczenia wynikające z wprowadzenia takiego stanu naszym zdaniem nie mogą naruszać podstawowych praw i wolności. Tym samym wynikający np. z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 01 grudnia 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii zakaz zgromadzeń, nakaz zasłaniania ust i nosa uznać należy, że w rażący sposób są sprzeczne z art. 31 i art. 228 Konstytucji.
Obecny stan prawny według nas oznacza, iż nakazy nie mogą być skutecznie egzekwowane na drodze sądowej, zaś osobom, które doznały uszczerbku na skutek wymuszenia określonego zachowania na podstawie obowiązujących przepisów przysługują roszczenie odszkodowawcze.
Decyzje, zatem czy będzie Państwo przyjmowali mandaty za nie zasłanianie ust i nosa czy tez zgromadzenia pozostawiamy Państwu.
Przypominamy, że w przypadku gdyby przyjęli Państwo mandat?
W ciągu 7 dni od otrzymania mandatu karnego można złożyć wniosek o jego uchylenie do właściwego Sądu Rejonowego.
W przypadku, gdy mandatu nie przyjmiemy?
Na początek otrzymacie Państwo wezwanie do wstawiennictwa się na czynności procesowe do KPP wówczas należy bezwzględnie zająć stanowisko, co do zarzutu wynikającego z wezwania na podstawie art. 54 par. 7 kpow lub osobiście wstawiając się na wezwania i składając wyjaśnienia.
Sprawa trafi do sądu właściwego dla miejsca popełnienia wykroczenia.
Jeżeli Sąd wyda bez naszego udziału wyrok nakazowy, to istnieje możliwość złożenia sprzeciwu od wyroku nakazowego (termin 7 dni). Jednocześnie wraz ze sprzeciwem można wnosić o skierowanie sprawy na posiedzenie i umorzenie postępowania. Sąd może też poinformować o wszczęciu postępowania i doręczyć odpis wniosku o ukaranie. W tej sytuacji możliwe jest złożenie samego wniosku o skierowanie sprawy na posiedzenie celem rozważenia umorzenia postępowania.
Pragniemy również przypomnieć o tym, że strefy czy też w chwili obecnej strefa czerwona na terenie całej RP i obostrzenia z niej wynikające są bezprawne gdyż godzą w konstytucyjne prawo wolności obywateli w przypadku, gdy nie jest ogłoszony stan wyjątkowy na podstawie, którego można byłoby czasowo ograniczyć obywatelom konstytucyjne prawa wolości.
Przypominamy, iż udzielany bezpłatnych porad prawnych z zakresu problemów z COVID.
Przygotowujemy również na zlecenie indywidualne klienta wszelkie pisma w zakresie spraw związanych z COVID.
Jeśli potrzebujesz pomocy napisz do nas na adres @: kontakt@legaartis.pl lub zadzwoń 579636527; 222668618
Informujemy, iż porada prawna i materiały pomocnicze zawierające interpretację prawną w zakresie rozporządzeń wysyłamy każdemu klientowi bezpłatnie. Na Państwa zlecenie możemy podjąć się przygotowania indywidualnych pism takich jak: odwołania od decyzji, sprzeciwów od wyroków nakazowych, wniosków o uchylenie mandatu, zawiadomień do organów ścigania, pism do pracodawcy w związku z bezprawnym przymuszaniem do zasłaniania ust i nosa w zakładach pracy.
Jeśli uważacie Państwo, że to, co robimy dla WAS zasługuje na wparcie finansowe naszej działalności możecie nas wspomóc poprzez wpłatę dowolnej kwoty na rachunek bankowy Kancelarii LEGA ARTIS o nr: 04 1020 3903 0000 1402 0122 6752
