Czy moja kwarantanna jest legalna? Wyjaśnienie znajdziesz w tym artykule

Szanowni Państwo z uwagi na wzmożoną ilość nakładanych kwarantann w szkołach i zakładach pracy, a także przez lekarzy oraz utartym poglądem, że każdy rodzaj kwarantanny jest nielegalny nasz zespół, postanowił ten problem szczegółowo wyjaśnić w niniejszym artykule.

Często podczas rozmów, jakie prowadzimy z Państwem, powołujecie się Państwo na linię orzecznictwa Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, jakie faktycznie stwierdzają, że nakładane przez pracowników PPIS kwarantanny na obywateli są nielegalne. Jednak jak wynika z tego orzecznictwa, dotyczy ono nakładanej na obywateli kwarantanny granicznej.

Z artykułu 34 ust 1 Ustawy z dnia 05 grudnia 2008 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. 2008 nr 234 poz. 1570 z późn. zm.) wynika, że: „osoby chore na chorobę zakaźną albo osoby podejrzane o zachorowanie na chorobę zakaźną mogą podlegać obowiązkowej hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych”. Ustawodawca dokonał definicji osoby chorej i podejrzanej o zachorowanie w art. ust 20 i 21 ww. ustawy. Natomiast zgodnie z artykułem 34 ust 2. Osoby, które były narażone na chorobę zakaźną lub pozostawały w styczności ze źródłem biologicznego czynnika chorobotwórczego, a nie wykazują objawów chorobowych, podlegają obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemiologicznemu, jeżeli tak postanowią organy inspekcji sanitarnej. 

Minister Zdrowia na podstawie art. 34 ust 5 wydał 25 lutego 2020 roku rozporządzenie w sprawie chorób zakaźnych powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji, izolacji lub izolacji w warunkach domowych oraz obowiązku kwarantanny, lub nadzoru epidemiologicznego. (Dz.U. 2020 poz. 351)

Wyżej powołane rozporządzenie w § 7 precyzuje, iż osoby, które miały styczność z osobą zakażoną m. in. na COVID-19 zobowiązane są do poddania się kwarantanny maksymalnie 10-dniowej. W szczególnych przypadkach inspektor sanitarny może przedłużyć kwarantannę maksymalnie do 21 dni, bądź skrócić czas jej trwania. Kwarantanna może zostać nałożona z powodu styczności z osobą zakażoną z powodu zamieszkiwania z zakażonym domownikiem (wówczas kwarantanna trwa do 7 dni po dacie zakończenia izolacji chorej osoby) lub po skierowaniu na wykonanie testu PCR do czasu uzyskania negatywnego wyniku, lub 10 dni w przypadku jego niewykonania.

Aby kwarantanna była legalna konieczne, jest wydane przez organ inspekcji sanitarnej decyzji administracyjnej. Nasze twierdzenie oparte jest na treści art. 34 ust 2 ww. ustawy. Podnieść w tym miejscu należy, że decyzja o nałożeniu kwarantanny (przypominamy: nie dotyczy to kwarantanny granicznej) ma charakter natychmiastowej wykonalności. Jeśli otrzymamy decyzję od sanepidu o nałożeniu obowiązku kwarantanny na mocy przepisów wynikających z art. 34 ust 5. i uchylimy się od niej, zostanie przez sanepid wszczęte postępowania administracyjne, jakie będzie miało na celu nałożenie na taką osobę kary administracyjnej. Jednak w tym miejscu podnieść należy, że sanepid z dniem 29 listopada 2020 roku utracił prawo do nakładania tego rodzaju kar. Wynika to, z art. 15 pkt 7 znowelizowanej ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. z 2020 r. poz. 2112). Ustawodawca poprzez nadanie nowego brzmienia jednemu z artykułów art. 48a. uchylił ówczesne brzmienie art. 48a, jakie dawało podstawę prawną do nakładania kar administracyjnych PPIS.

Po zmianie przepis ten stanowił, że: W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ratownik jednostki współpracującej z systemem Państwowe Ratownictwo Medyczne podległej Ministrowi Obrony Narodowej może pobierać materiał z górnych dróg oddechowych w celu wykonania testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2 po odbyciu w tej jednostce przeszkolenia obejmującego procedurę pobrania materiału i jego zabezpieczenia oraz bezpieczeństwa osób pobierających, potwierdzonego zaświadczeniem.

A zatem zgodnie z zasadą lex posterior derogat legi priori, norma późniejsza uchyla normę wcześniejszą uznać należy, że stare brzmienia art. 48a, jakie dawało możliwość nakładania przez Sanepid kar administracyjnych, zostało uchylone z dniem 29 listopada 2020 roku po dokonaniu nowelizacji ustawy z dnia 05 grudnia 2008 roku o zapobieganiu [?] nowym zapisem, jakiego dokonał ustawodawca.

Nie pomogła w naprawieniu tego błędu nowelizacja ustawy z dnia 28 października 2020 roku o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. z 2020 r. poz. 2112), jaką ustawodawca dokonał w dniu 21 stycznia 2021 roku gdzie nowe brzmienie art. 48a wyżej zacytowanego, które odebrało sanepidowi możliwość nakładania kar administracyjnych, zostało oznaczone, jako art. 47c, ponieważ zgodnie z zasadą lex posterior derogat legi priori, norma stare brzmienie art. 48a, jakie obowiązywało w ustawie z dnia 05 grudnia 2008 roku o zapobieganiu […] nie zostało przywrócone. Na tej podstawie stwierdzić należy, że po 2 nowelizacji ustawy sanepidowi nie przywrócono prawa do nakładania kar administracyjnych.

Podnieść należy, że nieprzestrzeganie kwarantanny nie jest penalizowane w prawie karnym z powodu braku odniesienia do prawa o wykroczeniach w ustawie o chorobach zakaźnych, stąd niemożliwe będzie karanie za pomocą blankietowego art. 116 § 1a kw. Również przepisy karne ustawy o chorobach zakaźnych nie przewidują karania za tego typu przewinienie. Jednak obecnie wiemy, że policja osobom nieprzestrzegającym kwarantanny często stawia zarzutu z art. 165 § 1 k.k.

Tak jak wcześniej wspominaliśmy obowiązek poddania się kwarantannie, nakłada się w formie decyzji – art 33 Ustawy o zapobieganiu […]. Każda decyzja w tym zakresie posiada rygor natychmiastowej wykonalności. Zgodnie z art. 33 ust 3a ww. ustawy decyzje mogą być przekazywane w każdy możliwy sposób zapewniający dotarcie decyzji do adresata, w tym ustnie, t telefonicznie, mejlowo, poprzez SMS czy Internetowe Konto Pacjenta. Wydana w ten sposób decyzja nie wymagają też uzasadnienia. 

WAŻNE!

Wydanie w ten sposób decyzji nie zwalnia organu wydajającego z doręczenia decyzji na piśmie po ustaniu przyczyn uniemożliwiających doręczenie w ten sposób (art. 33 ust. 3a pkt. 3 Ustawy o zapobieganiu […])

Przypominamy, że zgodnie z art. 107 KPA decyzja organu administracji publicznej musi zawierać oznaczenie organu, datę wydania, oznaczenia strony (czyli konkretnej osoby, na którą nakłada się kwarantannę), podstawę prawną, na mocy której kieruje się osobę na kwarantannę oraz rozstrzygnięcie i pouczenie o trybie odwołania. Zgodnie z art. 14 § 2 w zw. z art. 109 § 2 KPA sprawy mogą być załatwiane ustnie, gdy przemawia za tym interes strony, a przepis prawny nie stoi temu na przeszkodzie.

Niestety w kartonowym Państwie, pomimo iż rozporządzenie nie może stanowić prawa Rada Ministrów bez delegacji ustawowej w §2 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 06 maja 2021 roku (Dz. U. Poz. 861 z późn. zm.) w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii dodała zapis, z jakiego wynika, że w przypadku powstania „obowiązku” odbycia kwarantanny granicznej decyzji nie wydaje się.

Taka praktyka sprzeczna jest również z art. 34 ust. 2. Podobnie brzmi §4. ust 6 (kwarantanna dla osób zamieszkujących lub prowadzących wspólne gospodarstwo z osobą dodatnią) oraz §5 ust. 1 (kwarantanna z powodu narażenia na chorobę) ww. rozporządzenia.

Zasadnym stanie się podniesienie w tym miejscu, że brak wydania decyzji przy kierowania na kwarantannę graniczną w jakiejkolwiek formie jest sprzeczny z art. 104 kpa oraz art. 8a ust. 6 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Tym samym w takim przypadku stwierdzić należy, ze osoba powracająca z zagranicy w ogóle nie jest kierowana na kwarantannę. Jednak PPIS twierdzi inaczej w zawsze, wszczyna wobec osoby, która nie przestrzega tej kwarantanny postępowanie administracyjne.

Jak z tym walczyć dowiesz się, czytając artykuł:

Kwarantanna graniczna nakładana przez Straż Graniczną jest nielegalna

SN potwierdza, że kwarantanna graniczna jest bezprawna

Często otrzymujemy od was pytania, czy legalne jest skierowanie was na kwarantannę po zleceniu na test przez lekarza. Zgodnie z §4 ust 1. blankietowego rozporządzenia epidemicznego osoba skierowana do diagnostyki laboratoryjnej w kierunku wirusa SARS-CoV-2 [?] jest obowiązana poddać się kwarantannie od dnia wystawienia skierowania do wykonania testu diagnostycznego w kierunku SARS-CoV-2. W ustępie 3. tego paragrafu ustawodawca wpisał, że obowiązek ten jest równoznaczny z obowiązkiem wynikającym z art. 34 ust. 2. Niestety z tym nie możemy się zgodzić, ponieważ w świetle prawa obowiązującego oraz wydanego orzecznictwa w praktyce trzeba taki kontakt ze źródłem zakażenia udowodnić. Samo skierowanie na test nie jest nie jest wystarczające do stwierdzenia, że osoba miała styczność ze źródłem zakażenia, co pozwoliłoby ją zakwalifikować do statusu osoby podejrzanej o zakażenie w rozumieniu art. 2 ust 20 i 21 Ustawy o zapobieganiu […]. W tym wszystkim istotne jest również to ze osoba skierowana na test, a zarazem wg. informacji od lekarza a później często za pomocą SMS przez sanepid jest skierowana na kwarantannę w rzeczywistości, nie jest objęta kwarantanną, o czym informuje ją pracownik PPIS. A więc umieszczenie osoby w kwarantannie po skierowaniu na test jest nielegalne.

WSA w Gdańsku z dnia 24 września 2021 r. III SA/Gd 690/21, w uzasadnieniu swojego wyroku stwierdza, że: wydane na podstawie art. 46a i art. 46b pkt 1-6 i 8-13 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi rozporządzenie Rady Ministrów […] nie spełnia konstytucyjnego warunku jego wydania na podstawie upoważnienia ustawowego zawierającego wytyczne dotyczące treści aktu wykonawczego. Ustawodawca w treści wskazanych upoważnień ustawowych nie zawarł bowiem wskazówek dotyczących materii przekazanej do uregulowania w opisanych aktach prawnych.

Zgodnie z naczelną zasadą obowiązującą w procedurze administracyjnej, w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli (art. 7 KPA), przy czym rozpatrując daną sprawę, są obowiązane w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy (art. 77 KPA).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w uzasadnieniu wyroku z dnia 4 lutego 2021r. (sygn. akt II SA/Bk 821/20), jaki dotyczył nieprzestrzegania kwarantanny stwierdził, że: organy administracji nie mogą dowolnie nałożyć kwarantanny w każdej sytuacji, w oderwaniu od stanu faktycznego lub nieustalonego stanu faktycznego w określonym przypadku (?). Organy sanitarne nie zostały zwolnione z przestrzegania podstawowych zasad, wynikających z przepisów art. 7, 77 i 80 KPA, które bezwzględnie miały w sprawie zastosowanie.

SN Izba Karna w wyroku z dnia 29. 06. 2021 r., sygn. akt II KK 255/21 rozpoznawała wniesioną kasację na korzyść ukaranego przez Rzecznika Praw Obywatelskich w od prawomocnego wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w M. z dnia 16 czerwca 2020 r. i stwierdził, że: „Samo przekroczenie granicy państwowej i objęcie z tego powodu kwarantanną nie może zostać uznane za podejrzenie o nosicielstwo choroby zakaźnej, wobec której zastosowanie może mieć przepis art. 116 § 1 pkt 3 k.w.”

Na podstawie powyższego stwierdzić należy, że obecnie licznie nakładane kwarantanny przez pracownika PPIS oparte na podstawie przepisów aktu prawa niższego rzędu, jaki nie może stanowić prawa a jedynie je doprecyzować (Patrz: Wyrok TK z dnia 25. 07. 2006 r., sygn. akt P 24/05 oraz z dnia 12. 01. 2000 r., sygn. akt P 11/98) narusza art. 31 ust 3, art. 52 ust. 1 – ust. 3 oraz art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Skierowanie obywatela na kwarantannę z bez przeprowadzenia wywiadu emidemiologicznego, który ma na celu stwierdzenie rzeczywistego zaistnienia przesłanek do zastosowania kwarantanny narusza elementarną zasadę postępowania administracyjnego. Wszystko to powoduje rażące pogwałcenie prawa i winno skutkować jej nieważnością i uchyleniem w ramach kontroli instancyjnej, a w ostateczności sądowej za pośrednictwem rozporządzenia epidemicznego jeśli pracownik PPIS poinformuje nas, ze decyzja o jej nałożeniu nie zostanie wydana wg naszej oceny nielegalna.

Zalecamy a by w tym przypadku skierować do PPIS pismo z żądaniem wydania decyzji administracyjnej w zakresie skierowania na kwarantannę powołując się na stosowane przepisy prawa. W przypadku uzyskania odpowiedzi z PPIS na nasz wniosek (wiemy z praktyki prowadzonych przez nas spraw, że szybko są one rozpatrywane przez PPIS), że na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów decyzja w tym zakresie nie są wydawane mamy już podkładkę do obrony w przypadku stosowania represji przez jakichkolwiek organ za nieprzestrzeganie kwarantanny.

Jeśli posiadają Państwo problemy w związku z nielegalnie nałożoną na Państwa kwarantanną lub związanymi z obecnie panującą sytuacją prawna wywołaną nakazami, zakazami i obostrzeniami, które pochodzą z blankietowych rozporządzeń pandemicznymi, zapraszamy do kontaktu z nami pod nr tel. 579-636-527 lub pisząc do nas wiadomość na adres: covid@legaartis.pl

Wspomóż naszą walkę o wolność poprzez wpłatę dowolnej kwoty na nasz rachunek bankowy: 04 1020 3903 0000 1402 0122 6752

---

Przypominamy, o naszej akcji bezpłatnych porad prawnych z zakresu problemów z COVID.
Porada prawna indywidualna jest udzielana jeśli temat nie jest przez nas poruszony na BLOGU.

Na zlecenie indywidualne (płatne) klienta nasza Kancelaria przygotuje również wszelkie pisma w zakresie spraw związanych z COVID.

Informujemy ponadto, że Kancelaria świadczy pełen wachlarz usług prawnych z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego, spadkowego, upadłościowego, gospodarczego, karnego, pracy, handlowego.

Jeśli potrzebujesz pomocy, napisz do nas na adres @: covid@legaartis.pl lub zadzwoń 579636527, 222668618.

Jeśli uważacie Państwo, że nasza pomoc, jaką od nas otrzymujecie, zasługuje na wparcie pracowników Kancelarii, możecie nas wspomóc poprzez wpłatę dowolnej kwoty na rachunek bankowy Kancelarii LEGA ARTIS:

Anonimowe wsparcie Bitcoin:
bc1qfl2rqa97lknlrfgs9c9qqjp5ftqtkv7wf4q0at

Anonimowe wsparcie Ethereum:
0x45a3c849BCa45A6444A24cdF30708695498a3F6b

Wsparcie paypal:
https://paypal.me/legaartis

Dane do przelewu:
Nr konta: 04 1020 3903 0000 1402 0122 6752
Kancelaria Lega Artis
ul. Przasnyska 6a lok 336a
01-756 Warszawa
Tytuł: “darowizna na działalność”
IBAN: PL04102039030000140201226752

Jesteśmy do Waszej dyspozycji:
Pn. – czw.: 11:00 – 17:00
Piątek: 10:00 – 15:00

Serdecznie dziękujemy wszystkim osobom za dotychczas udzielone nam wsparcie finansowe.