Morawiecki: Aby wdrożyć dalej idące obostrzenia proponujemy ustawę

Aby wdrożyć dalej idące obostrzenia proponujemy ustawę – powiedział w piątkowym wywiadzie dla portalu „Interia” premier Mateusz Morawiecki. Wyjaśnił, że chodzi m.in. o takie regulacje, które zwiększyłyby skuteczność weryfikacji obostrzeń.

„Codziennie, gdy patrzę na liczbę zachorowań, a zwłaszcza liczbę zgonów, to ogarnia mnie ogromny smutek. Szybko kupiliśmy aż nadto szczepionek. Zbudowaliśmy pod kierunkiem ministra Dworczyka system szczepień, który działa bardzo dobrze. Każdy i o każdej porze może się za darmo zaszczepić szczepionką przeciw COVID-19. I to jest jedyna droga, by uniknąć kolejnych obostrzeń” – podkreślił szef rządu.

Dziennikarze nawiązując do decyzji prezydenta Francji Emmanuela Macrona o wprowadzeniu obostrzeń dla niezaszczepionych na Covid zapytali premiera, czy nie chciałby również „trochę ostrzej zagrać”.

„To jest polityka prezydenta Macrona. Każde społeczeństwo jest inne. My musimy liczyć się z nastrojami całego społeczeństwa, a także z faktami” – odpowiedział premier. „Aby wdrożyć dalej idące obostrzenia proponujemy ustawę, która na ten moment potrzebuje większości w parlamencie – czeka nas w tej sprawie jeszcze sporo pracy” – dodał.

Indagowany o to, czy jest „gotowy przyjąć z opozycją obowiązek paszportów covidowych?” szef rządu odpowiedział: „Takie regulacje, które zwiększyłyby skuteczność weryfikacji obostrzeń – tak”.

Dodał, że „warto (…) zwrócić uwagę na krokodyle łzy wylewane przez niektórych przedstawicieli opozycji, którzy domagają się natychmiastowego zamknięcia różnych branż, a kiedy one są zamykane, krzyczą, że jest to zabijanie polskiej gospodarki, niszczenie edukacji”.

„A kiedy niektórzy – przepraszam za wyrażenie – komedianci z opozycji zaatakowali nas za budowę szpitali tymczasowych, to całe szczęście, że ich nie posłuchaliśmy, bo te szpitale do dziś ratują życie. Trzeba iść drogą środka, drogą zdrowego rozsądku. Trzeba uważać na radykałów z obu stron” – wskazał.

Na pytanie, czy w sytuacji zbliżającej się kolejnej fali pandemii „warto wysyłać teraz dzieci do szkół”, odpowiedział, że „nauczanie zdalne ma niestety swoją ogromną cenę”.

„Bardzo negatywie wpływa na psychikę i na zdrowie dzieci i młodzieży (…) mnóstwo dzieci, które w związku z edukacją zdalną mają problemy z równowagą psychiczną czy skupieniem na nauce. Nie możemy pozwolić, by pięć milionów dzieci doświadczyło jeszcze gorszych i trwałych negatywnych skutków izolacji. Słyszę te obawy od wielu matek i ojców. Widzę to również po moich dzieciach” – wyjaśnił. 

Czy jednak będzie to zgodne z prawem?

Nie, ponieważ sama ustawa nie wystarczy, aby w obecnym stanie prawnym w Polsce obostrzenie mogły zostać wprowadzone na terenie całego kraju.

Aby obostrzenia, o jakich Pinokio myśli miały prawne uzasadnienie ich stosowania w Polsce, musiałby zostać wprowadzony stan klęski żywiołowej, który upoważnia władzę do wprowadzenia bardziej drastycznego ograniczenia wolności, zgodnie z art. 232 w zw. z art. 233 ust 3 Konstytucji jedynie wprowadzenie stanu nadzwyczajnego w postaci stanu klęski żywiołowej pozwoliłby nałożyć na wszystkich obowiązek profilaktyki. Podkreślić w tym miejscu należy, że stan epidemii, na podstawie jakiego nieudolny rząd próbuje nam ograniczyć prawa konstytucyjne, nie jest znany konstytucji tym samym każde obostrzenia, jakie wprowadza nieudolna władza na całym obszarze RP, należy uznać za działania naruszające art. 92 Konstytucji.

Tym samym zgodnie z formułą Radbrucha – która głosi, że jeśli norma prawna w drastyczny sposób łamie podstawowe normy moralne, to nie obowiązuje (łac. lex iniustissima non est lex) uznać należy, że akty prawne wydawane w zakresie ograniczeń epidemicznych przez oprawców narodu nie stanowią prawa i nie mogą obowiązywać.

Ponadto zgodnie z art. 20 ustawy o stanie klęski żywiołowej zawartym w Rozdziale 3 „Zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela” ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela w stanie klęski żywiołowej stosuje się do osób fizycznych zamieszkałych lub czasowo przebywających na obszarze, na którym został wprowadzony stan klęski żywiołowej, oraz odpowiednio do osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, mających siedzibę lub prowadzących działalność na obszarze, na którym został wprowadzony stan klęski żywiołowej, z zastrzeżeniem art. 24 i art. 25.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy o stanie klęski żywiołowej ograniczenia, o których mowa w art. 20, mogą polegać na:

1. zawieszeniu działalności określonych przedsiębiorców;
2. nakazie lub zakazie prowadzenia działalności gospodarczej określonego rodzaju;
3. nakazaniu pracodawcy oddelegowania pracowników do dyspozycji organu kierującego działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia;
4. całkowitej lub częściowej reglamentacji zaopatrzenia w określonego rodzaju artykuły; A) zakazie okresowego podwyższania cen na towary lub usługi określonego rodzaju; B) nakazie stosowania cen ustalonych na towary lub usługi mające podstawowe znaczenie dla kosztów utrzymania konsumentów;
5. obowiązku poddania się badaniom lekarskim, leczeniu, szczepieniom ochronnym oraz stosowaniu innych środków profilaktycznych i zabiegów, niezbędnych do zwalczania chorób zakaźnych oraz skutków skażeń chemicznych i promieniotwórczych;
6. obowiązku poddania się kwarantannie;
7. obowiązku stosowania środków ochrony roślin lub innych środków zapobiegawczych niezbędnych do zwalczania organizmów szkodliwych dla ludzi, zwierząt lub roślin;
8. obowiązku stosowania określonych środków zapewniających ochronę środowiska;
9. obowiązku stosowania środków lub zabiegów niezbędnych do zwalczania chorób zakaźnych zwierząt;
10. obowiązku opróżnienia lub zabezpieczenia lokali mieszkalnych bądź innych pomieszczeń;
11. dokonaniu przymusowych rozbiórek i wyburzeń budynków lub innych obiektów budowlanych albo ich części;
12. nakazie ewakuacji w ustalonym czasie z określonych miejsc, obszarów i obiektów;
13. nakazie lub zakazie przebywania w określonych miejscach i obiektach oraz na określonych obszarach;
14. zakazie organizowania lub przeprowadzania imprez masowych;
15. nakazie lub zakazie określonego sposobu przemieszczania się;
16. wykorzystaniu, bez zgody właściciela lub innej osoby uprawnionej, nieruchomości i rzeczy ruchomych;
17. zakazie prowadzenia strajku w odniesieniu do określonych kategorii pracowników lub w określonych dziedzinach;
18. ograniczeniu lub odstąpieniu od określonych zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, jednakże niepowodującym bezpośredniego narażenia życia lub zdrowia pracownika;
19. wykonywaniu świadczeń osobistych i rzeczowych określonych w art. 22 obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych.

Z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP wynika, że ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. Tym danym wprowadzenie ich na podstawie samej ustawy lub rozporządzenia (jak do tej pory) będzie niezgodne z prawem, ponieważ nieudolna władza nadal będzie, korzysta z prawa, jakie daje jej art. 228 Konstytucji. Aby ograniczenia te miały podstawę prawną do ich zastawania tak jak wcześniej, pisaliśmy nieudolna władza, musiałby wprowadzić jeden ze stanów nadzwyczajnych (art. 232 w zw. z art. 233 ust 3 Konstytucji).

Oznacza to w świetle ugruntowanego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, że ustawa musi samodzielnie określać podstawowe elementy ograniczenia danego prawa i wolności (por. orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 stycznia 2000 r., sygn. akt P 11/98; z dnia 28 czerwca 2000 r., sygn. akt K 34/99; z dnia 20 lutego 2001 r., sygn. akt P 2/00; z dnia 10 kwietnia 2001 r., sygn. akt U 7/00; z dnia 3 kwietnia 2001 r., sygn. akt K 32/99; z dnia 11 grudnia 2001 r., sygn. akt SK 16/00; z dnia 19 lutego 2002 r., sygn. akt U 3/01; z dnia 8 lipca 2003 r., sygn. akt P 10/02; z dnia 16 marca 2004 r., sygn. akt K 22/03; z dnia 29 listopada 2007 r., sygn. akt SK 43/06; z dnia 5 grudnia 2007 r., sygn. akt K 36/06; z dnia 5 lutego 2008 r., sygn. akt K 34/06; z dnia 19 czerwca 2008 r., sygn. akt P 23/07; z dnia 19 maja 2009 r., sygn. akt K 47/07; z dnia 7 marca 2012 r., sygn. akt K 3/10).

Tylko unormowania, które nie stanowią podstawowych elementów składających się na ograniczenie konstytucyjnych praw i wolności mogą być treścią rozporządzenia. W rozporządzeniu powinny być zamieszczane jedynie przepisy o charakterze technicznym, niemające zasadniczego znaczenia z punktu widzenia praw lub wolności jednostki.

Przy ograniczaniu konstytucyjnych praw i wolności na podstawie art. 31 ust. 3 Konstytucji RP kompletność i szczegółowość regulacji ustawowej musi być znacznie zwiększona. Dlatego należy podkreślić, że przepisy stanowione na poziomie rozporządzenia, oprócz tego, że nie mogą regulować podstawowych konstytucyjnych wolności i praw, muszą także spełniać warunki określone w art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Rozporządzenie musi w związku z tym zostać wydane przez organ wskazany w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania.

Wspomóż naszą walkę o wolność poprzez wpłatę dowolnej kwoty na nasz rachunek bankowy: 04 1020 3903 0000 1402 0122 6752

---

Przypominamy, o naszej akcji bezpłatnych porad prawnych z zakresu problemów z COVID.
Porada prawna indywidualna jest udzielana jeśli temat nie jest przez nas poruszony na BLOGU.

Na zlecenie indywidualne (płatne) klienta nasza Kancelaria przygotuje również wszelkie pisma w zakresie spraw związanych z COVID.

Informujemy ponadto, że Kancelaria świadczy pełen wachlarz usług prawnych z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego, spadkowego, upadłościowego, gospodarczego, karnego, pracy, handlowego.

Jeśli potrzebujesz pomocy, napisz do nas na adres @: covid@legaartis.pl lub zadzwoń 579636527, 222668618.

Informujemy, iż porada prawna w zakresie COVID udzielana jest każdemu klientowi bezpłatnie.

Jeśli uważacie Państwo, że nasza pomoc, jaką od nas otrzymujecie, zasługuje na wparcie pracowników Kancelarii, możecie nas wspomóc poprzez wpłatę dowolnej kwoty na rachunek bankowy Kancelarii LEGA ARTIS:

Anonimowe wsparcie Bitcoin:
bc1qfl2rqa97lknlrfgs9c9qqjp5ftqtkv7wf4q0at

Anonimowe wsparcie Ethereum:
0x45a3c849BCa45A6444A24cdF30708695498a3F6b

Wsparcie paypal:
https://paypal.me/legaartis

Dane do przelewu:
Nr konta: 04 1020 3903 0000 1402 0122 6752
Kancelaria Lega Artis
ul. Przasnyska 6a lok 336a
01-756 Warszawa
Tytuł: “darowizna na działalność”
IBAN: PL04102039030000140201226752

Jesteśmy do Waszej dyspozycji:
Pn. – czw.: 11:00 – 17:00
Piątek: 10:00 – 15:00

Serdecznie dziękujemy wszystkim osobom za dotychczas udzielone nam wsparcie finansowe.