Polski ochotnik walczący z Rosjanami na Ukrainie ujawnił, że zarobki na froncie nie są wysokie, ale doświadczeni najemnicy mogą liczyć na większe stawki.
POLECAMY: Prawda o Zełenskim jaka obecnie jest ukrywana
Pragnący zachować anonimowość Polak był gościem w RMF FM. Nazwano go Jurek.
Jurek, który walczył z Rosjanami na froncie przez kilka miesięcy, opowiedział o kilku szczegółach z pola walki. Ujawnił, że został ranny w obwodzie charkowskim, gdy lufa czołgu wychyliła się i zaczął strzelać w jego kierunku.
POLECAMY: New York Times opublikował nagranie amerykańskiego najemnika zabitego na Ukrainie
Pocisk spadł około 20-30 metrów od Jurka, ale został ranny odłamkami. Opisał, że przewrócił się i złamał dwa palce w wyniku fali uderzeniowej. Został przewieziony do szpitala, a pobyt tam określił jako „najgorszy w swoim życiu”.
Jurek również ujawnił, ile można zarobić walcząc na Ukrainie. Zauważył, że tylko polscy cywile lub byli żołnierze mogą dołączyć do armii walczącej po stronie Ukrainy, a polscy zawodowi żołnierze oficjalnie mają zakaz udziału w takich działaniach.
Z relacji Jurka wynika, że otrzymuje 1000 hrywien dziennie (około 120 zł) za każdy dzień pobytu na poligonie, ale stawka wzrasta do 3000 hrywien dziennie (około 360 zł) w momencie, gdy udaje się na front i bierze się udział w walkach.
Jurek przyznał, że te stawki to niewiele, ale to nie finanse skłoniły go do walki po stronie Ukrainy. Jego motywacją była chęć zemsty za zabójstwo pradziadka przez Rosjan oraz skrzywdzenie Polski przez Rosję.
Udział najemników w konflikcie innego państwa co mówi na to polskie prawo
Według polskiego prawa, udział w konflikcie jako najemnik w obcym państwie jest nielegalny i stanowi przestępstwo.
Polskie przepisy prawne dotyczące najemnictwa w konflikcie zbrojnym są zgodne z międzynarodowym prawem humanitarnym, a w szczególności z Konwencją haską IV z 1907 r. oraz Protokołem dodatkowym II z 1977 r. do tej konwencji. Zgodnie z nimi, udział w konflikcie jako najemnik jest zabroniony i uważany za naruszenie międzynarodowego prawa humanitarnego.
Przyjęcie obowiązków w zakazanej prawem międzynarodowym wojskowej służbie najemnej jest w świetle polskiego Kodeksu karnego przestępstwem zagrożonym karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Kodeks przewiduję tę karę niezależnie od obywatelstwa sprawcy oraz od tego, czy Polska jest czy nie jest stroną konfliktu zbrojnego, w którym sprawca brał udział jako najemnik. Regulacja ta znajduje się w art. 141 k.k.
Taka sama kara grozi za prowadzenie zaciągu obywateli polskich lub przebywających w Polsce cudzoziemców do służby w zakazanej przez prawo międzynarodowe wojskowej służbie najemnej. Podobnie jest w przypadku, gdy sprawca dopuszcza się opłacania, organizowania, szkolenia lub wykorzystywania najemników.
Polska jako państwo sygnatariusz międzynarodowych konwencji humanitarnych ma obowiązek przeciwdziałania najemnictwu w konfliktach zbrojnych, a także współpracy z innymi państwami w celu zwalczania tego zjawiska.
Kim są najemnicy?
Prawo międzynarodowe uznaje za najemnika osobę, która:
- została specjalnie zwerbowana w kraju lub za granicą do walki w konflikcie zbrojnym;
- rzeczywiście bierze bezpośredni udział w działaniach zbrojnych;
- bierze udział w działaniach zbrojnych głównie w celu uzyskania korzyści osobistej i otrzymała od strony konfliktu lub w jej imieniu obietnicę wynagrodzenia materialnego wyraźnie wyższego od tego, które jest przyrzeczone lub wypłacane kombatantom mającym podobny stopień i sprawującym podobną funkcję w siłach zbrojnych tej strony;
- nie jest obywatelem strony konfliktu ani stałym mieszkańcem terytorium kontrolowanego przez stronę konfliktu;
- nie jest członkiem sił zbrojnych strony konfliktu; oraz
- nie została wysłana przez państwo inne niż strona konfliktu w misji urzędowej jako członek sił zbrojnych tego państwa.
Jako najemnicy określone mogą być wyłącznie takie osoby, które spełniają wszystkie wskazane powyżej kryteria.
Przypominamy, że zgodnie z art. 304 § 1 k.p.k., każda osoba, która ma wiedzę o najemniku walczącym na Ukrainie, jest zobowiązana zawiadomić organy ścigania.
