W ramach systemu świadczeń oferowanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych istnieje wiele dodatków dostępnych dla osób pobierających renty lub emerytury. Te różnorodne świadczenia mają na celu zapewnienie wsparcia osobom, które znalazły się w trudniejszej sytuacji finansowej lub zdrowotnej w późniejszym okresie życia. Jednym z tych wsparć jest dodatek pielęgnacyjny, który ma za zadanie pomóc osobom wymagającym opieki oraz tych, którzy osiągnęli zaawansowany wiek. Po przeprowadzonej w marcu waloryzacji, wysokość tego dodatku wynosi teraz 294,39 zł lub 441,59 zł. Czym zatem jest spowodowana ta różnica w kwocie świadczenia i w jaki sposób można ubiegać się o dodatkowe pieniądze?
Różnica w wysokości świadczenia związana jest z różnymi kategoriami uprawnionych osób. Kwota 294,39 zł dotyczy tych, którzy spełniają kryteria do przyznania dodatku pielęgnacyjnego poprzez niezdolność do samodzielnej egzystencji lub do pracy oraz samodzielnej egzystencji. Z kolei wyższa stawka, czyli 441,59 zł, przysługuje inwalidom wojennym, którzy są całkowicie niezdolni zarówno do pracy, jak i do samodzielnej egzystencji.
Aby ubiegać się o ten dodatek, niezbędne jest złożenie wniosku wraz z zaświadczeniem lekarskim, które potwierdza stan zdrowia i spełnienie warunków uprawniających do przyznania dodatku pielęgnacyjnego. Wniosek można złożyć osobiście w jednostce ZUS, za pomocą pełnomocnika, za pośrednictwem poczty lub polskiego urzędu konsularnego. Po zebraniu wszystkich niezbędnych dokumentów, ZUS przeprowadza ewentualne postępowanie wyjaśniające i w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej istotnej kwestii wydaje decyzję w sprawie przyznania świadczenia. Jeśli decyzja jest negatywna, wnioskodawca ma prawo do odwołania, jednak musi to uczynić w ciągu miesiąca od otrzymania decyzji.
Kto może otrzymać dodatek pielęgnacyjny?
Osoby uprawnione do emerytury lub renty mają szansę na otrzymanie dodatku pielęgnacyjnego. Przyznanie tego dodatku ma miejsce w przypadku, gdy osoba spełnia jedno z dwóch kryteriów: albo jest całkowicie niezdolna do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, albo osiągnęła wiek 75 lat. W przypadku kwalifikacji jako całkowicie niezdolna do pracy, oznacza to, że osoba doznała utraty zdolności do zarobkowej działalności w stopniu całkowitym lub częściowym, z powodu deficytów w zdolności organizmu do pracy (i braku możliwości przekwalifikowania się). Natomiast niezdolność do samodzielnej egzystencji jest związana z istotnym ograniczeniem sprawności organizmu, co prowadzi do konieczności ciągłej lub długotrwałej opieki oraz wsparcia drugiej osoby w realizacji podstawowych codziennych potrzeb.
Począwszy od marca bieżącego roku, wysokość tego świadczenia wynosi 294,39 zł lub 441,59 zł miesięcznie. Rocznie następuje aktualizacja kwoty dodatku w wyniku zastosowania wskaźnika waloryzacji. Kolejne zwiększenie przewidziane jest na marzec następnego roku. Należy podkreślić, że wyższą stawkę dodatku pielęgnacyjnego otrzymują inwalidzi wojenni, którzy są całkowicie niezdolni do pracy oraz samodzielnej egzystencji.
Warto podkreślić, że ten dodatek ma na celu dostarczenie wsparcia finansowego dla osób w podeszłym wieku lub o ograniczonej sprawności, co pozwala im lepiej zaspokajać potrzeby życiowe i pokrywać koszty związane z opieką. Zmiany w wysokości dodatku odzwierciedlają inflacyjne tendencje i przyczyniają się do utrzymania adekwatności tego wsparcia w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości ekonomicznej.
Jak ubiegać się o dodatkowe pieniądze?
Jeśli Twoje wiek nie przekroczył 75 lat, jednak lekarz orzecznik z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) potwierdzi w swoim orzeczeniu, że jesteś całkowicie niezdolny do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, konieczne będzie złożenie wniosku wraz z zaświadczeniem o stanie zdrowia. Formularz wniosku OL-9 można znaleźć na oficjalnej stronie internetowej ZUS. Lekarz prowadzący wypełnia to zaświadczenie nie później niż miesiąc przed datą złożenia wniosku. W takim dokumencie powinny się znaleźć istotne informacje. Należą do nich opis diagnozy, okres leczenia, rezultaty badań dodatkowych, a także wnioski wynikające z konsultacji specjalistycznych. Niezbędna jest również ocena rezultatów leczenia i prognoza dotycząca zdrowienia.
Osoba zainteresowana ma możliwość złożenia wniosku osobiście lub poprzez upoważnionego przedstawiciela w dowolnej placówce ZUS, za pomocą poczty lub w polskim urzędzie konsularnym. Po zgromadzeniu wszystkich dokumentów ZUS i ewentualnie po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania wyjaśniającego, organ rentowy podejmuje decyzję w ciągu 30 dni (licząc od wyjaśnienia ostatniej istotnej kwestii, która jest potrzebna do podjęcia decyzji). W przypadku negatywnej decyzji, wnioskodawca ma oczywiście prawo do odwołania. Należy jednak pamiętać, że odwołanie to musi zostać złożone w ciągu miesiąca od otrzymania decyzji.
Natomiast osoby w wieku 75 lat i starsze nie muszą składać osobnego wniosku. ZUS automatycznie przyznaje im prawo do dodatku pielęgnacyjnego, który będzie wypłacany razem z emeryturą. Taką informację przekazuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Kiedy nie otrzymasz dodatku pielęgnacyjnego?
Organ rentowy wyjaśnia, że jeśli przebywasz w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym przez więcej niż 2 tygodnie w miesiącu, nie będziesz uprawniony do otrzymania dodatku pielęgnacyjnego. To zasada obowiązująca w przypadku osób starających się o ten dodatek. Dodatkowo, organ ten przypomina, że jeśli osoba starsza ma już przyznany dodatek pielęgnacyjny przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), to nie będzie miała prawa do otrzymania zasiłku pielęgnacyjnego przyznanego przez lokalne władze – wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.
W sytuacji, w której dana osoba spełnia oba kryteria, czyli ma prawo do zarówno dodatku pielęgnacyjnego od ZUS-u, jak i zasiłku pielęgnacyjnego od lokalnych władz, ważne jest, aby niezwłocznie poinformować właściwy organ wypłacający ten zasiłek. Dzięki temu można uniknąć nieporozumień i zapewnić, że świadczenia są przyznawane zgodnie z obowiązującymi przepisami i zasadami.
Warto zaznaczyć, że te zasady mają na celu skoordynowanie wsparcia finansowego dla osób wymagających opieki i pielęgnacji oraz zapobieżenie podwójnemu przyznawaniu świadczeń. Działanie to ma na celu zapewnienie sprawiedliwego i skutecznego systemu pomocy dla osób starszych i potrzebujących opieki.
