W ramach świadczeń oferowanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych istnieje wiele różnych dodatków, które mają na celu wspomaganie osób znajdujących się w trudniejszej sytuacji finansowej lub zdrowotnej, zwłaszcza w przypadku emerytów i rencistów. Jednym z tych dodatków jest tzw. dodatek pielęgnacyjny. Warto zaznaczyć, że moje informacje sięgają września 2021 roku, więc jeśli zmiany w przepisach dotyczących tego świadczenia miały miejsce po tej dacie, mogą one nie zostać uwzględnione.
Dodatek pielęgnacyjny to wsparcie skierowane do osób pobierających emerytury lub renty, które z powodu swojego stanu zdrowia wymagają stałej opieki lub pomocy innych osób w wykonywaniu codziennych czynności życiowych. Dodatek ten ma na celu pomóc w pokryciu dodatkowych kosztów związanych z opieką nad osobą otrzymującą emeryturę lub rentę.
Kto może otrzymać dodatek pielęgnacyjny?
Osoby spełniające kryteria uprawnienia do emerytury lub renty mają również możliwość ubiegania się o dodatek pielęgnacyjny, który stanowi dodatkowe wsparcie finansowe. Ten dodatek jest przyznawany w przypadku całkowitej niezdolności do pracy oraz samodzielnego funkcjonowania lub ukończenia 75. roku życia. Niezdolność do pracy oznacza, że osoba nie może wykonywać pracy zarobkowej z powodu uszkodzenia zdolności organizmu, a nie ma też nadziei na odzyskanie zdolności poprzez przekwalifikowanie się. Natomiast niezdolność do samodzielnego życia wynika z ograniczonej sprawności organizmu, co prowadzi do konieczności ciągłej lub długotrwałej opieki oraz wsparcia innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb.
Od marca tego roku, omawiany dodatek pielęgnacyjny jest wypłacany w dwóch stawkach: 294,39 zł oraz 441,59 zł miesięcznie. Wysokość tego świadczenia jest poddawana corocznej waloryzacji, która uwzględnia zmiany wskaźników ekonomicznych. Kolejna korekta stawek nastąpi w marcu przyszłego roku. Warto zaznaczyć, że wyższą stawkę dodatku pielęgnacyjnego otrzymują osoby weterani wojenni, którzy są całkowicie niezdolni zarówno do pracy, jak i samodzielnej egzystencji. Dla nich świadczenie to stanowi dodatkowe wsparcie z uwagi na ich szczególną sytuację.
Jak ubiegać się o dodatkowe pieniądze?
Jeżeli osoba nie przekroczyła jeszcze 75. roku życia, jednak lekarz orzecznik ZUS-u stwierdzi w swoim orzeczeniu, że jest ona całkowicie niezdolna zarówno do podjęcia pracy, jak i do samodzielnego życia, to w celu uzyskania dodatku pielęgnacyjnego będzie potrzebować złożyć wniosek, wraz z załączonym zaświadczeniem o stanie zdrowia. Formularz wniosku OL-9 znajduje się dostępny na stronie internetowej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (www.zus.pl). To zaświadczenie powinno zostać wypełnione przez lekarza prowadzącego, a wykonane nie później niż miesiąc przed złożeniem wniosku. Warto podkreślić, że istotnymi informacjami, które powinny znaleźć się w takim dokumencie, są opis diagnozy, przedział czasowy trwania leczenia, wyniki badań dodatkowych, a także wnioski z konsultacji specjalistycznych. Wskazane jest również uwzględnienie oceny efektów leczenia oraz perspektyw na przyszłość.
Wniosek o dodatek pielęgnacyjny można złożyć osobiście w dowolnym oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, przez pełnomocnika, za pośrednictwem poczty lub w polskim urzędzie konsularnym. Po zebraniu wszelkich wymaganych dokumentów, Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadza ewentualne postępowanie wyjaśniające i w ciągu 30 dni (licząc od wyjaśnienia ostatniej niezbędnej okoliczności) podejmuje decyzję o przyznaniu świadczenia. W przypadku negatywnej decyzji, osoba ubiegająca się o świadczenie ma prawo do odwołania, które należy złożyć w ciągu miesiąca od daty otrzymania decyzji.
Natomiast osoba, która osiągnęła już wiek 75 lat, nie jest zobligowana do składania wniosku. Zakład Ubezpieczeń Społecznych samodzielnie przyznaje jej prawo do dodatku pielęgnacyjnego, które to świadczenie jest wypłacane równocześnie z emeryturą. ZUS wskazuje, że nie ma potrzeby składania żadnych dodatkowych dokumentów czy formalności – świadczenie zostanie przyznane automatycznie.
Kiedy nie otrzymasz dodatku pielęgnacyjnego?
Decyzja dotycząca przyznania dodatku pielęgnacyjnego wiąże się z pewnymi ograniczeniami, które organ rentowy wyjaśnia. W przypadku, gdy osoba pobiera świadczenie w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym przez dłuższy czas, tj. powyżej 2 tygodni w miesiącu, to nie kwalifikuje się ona do przyznania dodatku pielęgnacyjnego. Ten warunek ma na celu zapewnienie, że osoby korzystające z intensywnej opieki instytucji nie będą otrzymywać dodatkowego wsparcia finansowego w postaci tego świadczenia.
Należy również pamiętać, że seniorom, którzy są uprawnieni do dodatku pielęgnacyjnego od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), nie przysługuje także prawo do zasiłku pielęgnacyjnego przyznawanego przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. W sytuacji, gdy osoba spełnia kryteria zarówno do dodatku pielęgnacyjnego od ZUS-u, jak i do zasiłku pielęgnacyjnego od samorządu lokalnego, istotne jest, aby niezwłocznie poinformować właściwy organ o obu tych uprawnieniach. To pozwoli na właściwą koordynację i uniknięcie podwójnego pobierania świadczeń.
Warto zrozumieć, że te ograniczenia i warunki mają na celu zapewnienie uczciwości i równowagi w przyznawaniu świadczeń pielęgnacyjnych. Ich celem jest również zabezpieczenie przed nadużyciami oraz zapewnienie, że osoby faktycznie potrzebujące wsparcia finansowego otrzymują je w sposób odpowiedni.
