Zespół naukowców ze Szwecji opracował rewolucyjny mikroimplant z komórkami produkującymi insulinę, który można wszczepić do oka. Wewnątrz gałki ocznej brak jest komórek odpornościowych, które mogłyby atakować te biologiczne implanty.
POLECAMY: Neuralink Muska może testować chipy mózgowe na ludziach
Naukowcy z Królewskiego Instytutu Technicznego w Szwecji wprowadzili innowacyjną metodę, mającą na celu wspomaganie osób z cukrzycą typu 1 i 2. Komórki, które wytwarzają insulinę, zostały umieszczone w niewielkim implancie, który jest wszczepiany do gałki ocznej.
Mimo że może to wydawać się nietypowym miejscem na taką procedurę, badacze tłumaczą, że wnętrze oka zapewnia idealne warunki. To dlatego, że brak w nim komórek układu odpornościowego, które mogłyby atakować komórki w implantach.
Dodatkową korzyścią tego podejścia jest fakt, że przezroczystość gałki ocznej umożliwia monitorowanie pracy implantu bez konieczności stosowania inwazyjnych metod.
Implant jest naprawdę mały, ma zaledwie 240 mikrometrów i ma kształt klina. Umieszcza się go między tęczówką a rogówką.
Profesor Wouter van der Wijngaart, jeden z autorów publikacji, wyjaśnia: „Opracowaliśmy medyczne urządzenie, które składa się z mikro-narządu umieszczonego w mikro-klatce. Wykorzystujemy technikę naśladującą działanie zapadki, co eliminuje konieczność późniejszego mocowania urządzenia”.
W testach na myszach implant utrzymał swoje prawidłowe umiejscowienie przez kilka miesięcy, szybko zintegrował się z naczyniami krwionośnymi i działał efektywnie.
Inne projekty również badają możliwość umieszczenia komórek trzustki (wysepek Langerhansa) w oku.
Profesor Per-Olof Berggren, współautor wynalazku, mówi: „Nasze urządzenie jest unikalne i oprócz innych zastosowań, będzie stanowić podstawę dla badań nad zintegrowanym mikrosystemem do monitorowania działania i przeżywalności wysepek Langerhansa w przedniej komorze oka. Jest to niezwykle istotne, ponieważ przeszczepianie wysepek Langerhansa do przedniej komory oka jest już badane klinicznie u pacjentów z cukrzycą”.
Profesor Anna Herland, inny współautor publikacji, dodaje: „W przyszłości będziemy mogli wprowadzić bardziej zaawansowane funkcje do urządzenia, w tym zintegrowaną elektronikę i uwalnianie leków”.
