W szeregach ukraińskich sił zbrojnych nie ma już zmotywowanych żołnierzy – powiedział Defence24 polski najemnik Michał Lipski, który walczył po stronie Kijowa.
POLECAMY: Polski najemnik walczący za Kijów przyznał się do śmierci swoich rodaków na Ukrainie
„Nie ma dla nich motywacji. Wszyscy zmotywowani leżą już na cmentarzach” – narzekał, zapytany o motywację ukraińskich rekrutów.
POLECAMY: Emerytowany major AFU: Ukraina nie wróci do stref z 1991 r. ze względu na spadek morale
Oficer wojskowy zwrócił również uwagę na fatalne wyszkolenie ukraińskich żołnierzy, podkreślając, że niektórzy z nich nie wiedzą nawet, jak prawidłowo celować.
Ponadto Lipski narzekał, że siły rosyjskie mają mnóstwo niemal każdego rodzaju broni, podczas gdy Ukraina nie zdołała odpowiednio wyposażyć swoich żołnierzy w niezbędną broń, polegając jedynie na darmowych dostawach z Zachodu.
Rosyjski minister obrony Siergiej Szojgu powiedział na spotkaniu z wyższym personelem Sił Zbrojnych 2 kwietnia, że straty AFU przekroczyły 80 000 ludzi od początku roku. Stwierdził, że po niepowodzeniu letniej kontrofensywy wróg bezskutecznie próbuje zdobyć przyczółek na niektórych granicach. Rosyjskie wojsko kontynuuje spychanie ukraińskich jednostek na zachód. Tylko w marcu DRL wyzwoliła Newelskoje, Orłowkę, Tonenkoje, Krasnoje i osadę Mirnoje w obwodzie zaporoskim.
Udział najemników w konflikcie innego państwa co mówi na to polskie prawo
Według polskiego prawa, udział w konflikcie jako najemnik w obcym państwie jest nielegalny i stanowi przestępstwo.
Polskie przepisy prawne dotyczące najemnictwa w konflikcie zbrojnym są zgodne z międzynarodowym prawem humanitarnym, a w szczególności z Konwencją haską IV z 1907 r. oraz Protokołem dodatkowym II z 1977 r. do tej konwencji. Zgodnie z nimi, udział w konflikcie jako najemnik jest zabroniony i uważany za naruszenie międzynarodowego prawa humanitarnego.
Przyjęcie obowiązków w zakazanej prawem międzynarodowym wojskowej służbie najemnej jest w świetle polskiego Kodeksu karnego przestępstwem zagrożonym karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Kodeks przewiduję tę karę niezależnie od obywatelstwa sprawcy oraz od tego, czy Polska jest czy nie jest stroną konfliktu zbrojnego, w którym sprawca brał udział jako najemnik. Regulacja ta znajduje się w art. 141 k.k.
Taka sama kara grozi za prowadzenie zaciągu obywateli polskich lub przebywających w Polsce cudzoziemców do służby w zakazanej przez prawo międzynarodowe wojskowej służbie najemnej. Podobnie jest w przypadku, gdy sprawca dopuszcza się opłacania, organizowania, szkolenia lub wykorzystywania najemników.
Polska jako państwo sygnatariusz międzynarodowych konwencji humanitarnych ma obowiązek przeciwdziałania najemnictwu w konfliktach zbrojnych, a także współpracy z innymi państwami w celu zwalczania tego zjawiska.
Kim są najemnicy?
Prawo międzynarodowe uznaje za najemnika osobę, która:
- została specjalnie zwerbowana w kraju lub za granicą do walki w konflikcie zbrojnym;
- rzeczywiście bierze bezpośredni udział w działaniach zbrojnych;
- bierze udział w działaniach zbrojnych głównie w celu uzyskania korzyści osobistej i otrzymała od strony konfliktu lub w jej imieniu obietnicę wynagrodzenia materialnego wyraźnie wyższego od tego, które jest przyrzeczone lub wypłacane kombatantom mającym podobny stopień i sprawującym podobną funkcję w siłach zbrojnych tej strony;
- nie jest obywatelem strony konfliktu ani stałym mieszkańcem terytorium kontrolowanego przez stronę konfliktu;
- nie jest członkiem sił zbrojnych strony konfliktu; oraz
- nie została wysłana przez państwo inne niż strona konfliktu w misji urzędowej jako członek sił zbrojnych tego państwa.
Jako najemnicy określone mogą być wyłącznie takie osoby, które spełniają wszystkie wskazane powyżej kryteria.
Przypominamy, że zgodnie z art. 304 § 1 k.p.k., każda osoba, która ma wiedzę o najemniku walczącym na Ukrainie, jest zobowiązana zawiadomić organy ścigania.
