Czołowy epidemiolog wyraził swoje obawy dotyczące nowego badania opublikowanego przez amerykańskie Centrum Kontroli i Prewencji Chorób ( CDC ), które twierdzi, że istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia chorób po COVID-19 u dzieci i nastolatków, którzy szukają opieki medycznej.
W cotygodniowym raporcie CDC dotyczącym Morbidity and Mortality Weekly Report (MMWR) z 5 sierpnia naukowcy twierdzą, że dzieci w wieku 17 lat i młodsze z wcześniejszymi atakami COVID-19 miały wyższy odsetek rzadkich schorzeń, takich jak zapalenie mięśnia sercowego, kardiomiopatia, niewydolność nerek, cukrzyca typu 1, i inne warunki. W badaniu przytoczono określone kody chorób między marcem 2020 a styczniem 2022.
Podsumowując, agencja stwierdziła, że wszystkie dzieci, nawet 6-miesięczne, powinny otrzymać szczepionki przeciw COVID-19.
„Strategie zapobiegania COVID-19, w tym szczepienia wszystkich kwalifikujących się osób w wieku ≥6 miesięcy, mają kluczowe znaczenie dla zapobiegania zakażeniu SARS-CoV-2 i późniejszym chorobom oraz zmniejszenia wpływu objawów i stanów po COVID na zdrowie publiczne wśród osób w wieku 0– 17 lat” – napisało CDC.
Ale epidemiolog z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Francisco Vinay Prasad, który często krytykował CDC i inne federalne agencje zdrowia za ich badania podczas epidemii COVID-19, argumentował, że badacze CDC wypychają „śmieci” i „publikują słabej jakości naukę w MMWR”.
„To nie pomaga w podjęciu decyzji o szczepieniu” – podsumował na swojej stronie Substack w zeszłym tygodniu. „Artykuł nie dostarcza dowodów, że szczepienie zapobiegłoby tym wynikom, ale co gorsza: gdzie dowody szczepienie obniża ryzyko tych wyników dla rodzica, który dokona takiego wyboru JUTRO, gdzie istnieje ponad 90-procentowe prawdopodobieństwo, że ich dziecko już zachorowało na COVID?”
„Nie przekonujący”
„Jeśli autorzy dbali o to pytanie, musieliby ponownie wyobrazić sobie całe badanie. Myślę, że chcieliby użyć seroprewalencji do zbudowania kohorty i starannie stratyfikować ludzi według ciężkości choroby i pracować stamtąd. Wymagałoby to rzeczywistej pracy, a nie tylko zabawy ze zbiorem danych o chorobach.”
Badanie CDC, dodał, nie oddziela dzieci, które były „wystarczająco chore, aby zobaczyć dostawcę opieki zdrowotnej dla COVID” od dzieci, które poszły do dostawcy z powodów innych niż COVID-19 i „miały ustalonego lekarza, w którym ta konsultacja była łatwa.”
„Nie patrzą na status szczepień, co prowadzi do … twierdzenia, że szczepionki mogą zapobiec temu, co znajdą, lub to badanie pokazuje 'dlaczego szczepionki dla dzieci są potrzebne’ są nieuzasadnione” – napisał Prasad. „Autorzy mogli wyraźnie przyjrzeć się temu, ale zdecydowali się nie”.
Prasad dalej argumentował, że badacze z CDC nie przyjrzeli się statusowi szczepień dziecka i „wybrali ogromną i śmieciową listę kodów ICD, które mogłyby possibl[y] być powiązane z [COVID]”.
„COVID może przynosić dzieci, które nie otrzymywały regularnej opieki” – dodał epidemiolog. „Wyobraźmy sobie to: Obie grupy dzieci mają inne problemy medyczne w równym tempie, ale grupa 'COVID’ ma więcej dzieci, w których COVID przynosi je do [lekarza] po raz pierwszy (przynajmniej za jakiś czas), skłaniając do diagnozy innych problemów.”
„Dzieci kontrolne przychodziły na wiele wizyt, a inne problemy były już zakodowane w systemie. Pozytywny test COVID nie 'powoduje’ innych problemów, ale jest zdarzeniem, które skłania do podjęcia pracy u kogoś, kto nie był widziany przez [ponad] 365 dni.”
A niewyjaśnione ustalenie, że dzieci z pozytywnym wynikiem testu COVID miały mniejsze szanse na wystąpienie zaburzeń psychicznych, zaburzeń snu i niepokoju, sugeruje, że badacze CDC „przez cały czas porównują jabłka i pomarańcze” – powiedział Prasad. „Prawdopodobnie ich [wykrzyknik] metody porównują dzieci wystarczająco chore na COVID, które idą do lekarza, do dzieci cierpiących z powodu zamknięcia szkoły, zakłóceń w normalnym życiu społecznym i wszystkich innych okropnych ograniczeń nałożonych na dzieci”.
