Wezwanie do wojska 2023 – czy jest obowiązkowe?
Wezwanie do wojska na ćwiczenia jest obowiązkowe. Ustawa o Obronie Ojczyzny przewiduje, że rezerwiści pasywni mogą być wezwani do wojska na obowiązkowe ćwiczenia wojskowe:
- jednodniowe,
- krótkotrwałe do 30 dni bez przerwy,
- długotrwałe do 90 dni bez przerwy
- rotacyjne, łącznie do 30 dni, odbywane z przerwami w ciągu danego roku kalendarzowego.
- Rezerwiści ćwiczenia wojskowe mogą odbywać także biorąc udział w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków oraz w akcjach poszukiwawczych. Większość tych zdań wypełniają Wojska Obrony Terytorialnej.
Wezwanie do wojska dla rezerwistów pasywnych, czyli ponad 90 proc. dorosłych mężczyzn w Polsce rodzi ogromne problemy życiowe i zawodowe. Ale i tak mają lepiej niż rezerwiści aktywni, którzy na wezwanie do wojska muszą się stawić w koszarach:
- przez na co najmniej dwa dni w czasie wolnym od pracy raz na kwartał
- jednorazowo na 14 dni co najmniej raz na trzy lata.
- Służba ta może być też pełniona w trybie natychmiastowego stawiennictwa.
Wezwanie do wojska rodzi wiele problemów nie tylko rodzinnych, ale także zawodowych. Okazuje się, że termin wezwania do wojska automatycznie anuluje zaplanowany wcześniej urlop, czy też wyjazd na wakacje.
Obowiązkowe szkolenie wojskowe. Jak uniknąć powołania do wojska?
Każdą decyzję o poborze można zaskarżyć w przeciągu 14 dni od otrzymania wezwania.
„Powodem mogą być problemy zdrowotne lub przebywanie za granicą. Zasadniczo obowiązek udziału w ćwiczeniach wojskowych należy odłożyć do czasu usunięcia przyczyny uniemożliwiającej udział, jeśli przyczyna jest przejściowa” – wyjaśnił prawnik. Podkreślił, że należy się liczyć z tym, że jeśli nie pojawisz się bez powodu, możesz zostać zmuszony do pójścia na ćwiczenia.
W przypadku pełnienia zasadniczej służby wojskowej taki obowiązek może zostać odroczony, m.in. w przypadku konieczności sprawowania opieki nad członkiem rodziny, dodatkowo w trakcie nauki w szkole ponadpodstawowej, szkole wyższej lub w seminariach duchownych.
O stopniu przydatności w armii świadczy kategoria wojskowa
Obecnie w polskiej armii nie ma obowiązkowej służby wojskowej. Jednak każdy mężczyzna kończący 19 lat zobowiązany jest do przejścia tzw. kwalifikacji wojskowej, podczas której lekarz ocenia przydatność młodego człowieka do służby w armii. W związku z tym przydzielane są cztery kategorie kondycji i zdolności do wojska. To, jaką kategorię otrzyma się podczas kwalifikacji, ma dziś szczególnie istotne znaczenie — do kolejnych obywateli naszego kraju przychodzą właśnie listy powołujące ich na obowiązkowe szkolenia w 2023 r.
Rodzaje kategorii wojskowych w Polsce:
- A – zdolny do czynnej służby wojskowej
- B – czasowo niezdolny do czynnej służby wojskowej
- D – niezdolny do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju
- E – trwale i całkowicie niezdolny do czynnej służby wojskowej w czasie pokoju oraz w czasie ogłoszenia mobilizacji w czasie wojny
Te choroby wykluczają powołanie do wojska
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z czerwca 2022 roku, młodzi ludzie, podlegający kwalifikacji wojskowej są oceniani w kilkunastu kategoriach, do których należą na przykład budowa ciała, kondycja skóry, a także jakość wzroku i słuchu. Poza tym, kandydaci do armii badani są również pod kątem obecności chorób przewlekłych oraz poważnych zniekształceń w organizmie, które mogą zaburzać jego prawidłowe funkcjonowanie. W niektórych sytuacjach może się okazać, że istnieje konieczność przeprowadzenia dodatkowych badań lekarskich i konsultacji specjalistycznych.
Lista chorób zwalniających z wojska
- Zniekształcenie powiek upośledzające funkcję ochronną,
- przewlekłe choroby brzegów powiek lub spojówek i ich zrosty (o ile upośledzają ruchomość gałki ocznej lub powiek i powodują wysychanie rogówek),
- poważna wada wzroku,
- jaskra — to najpoważniejsze wady wzroku, które przekreślają służbę w polskim wojsku.
- brak obu gałek ocznych,
- całkowita ślepota.
W przypadku częściowej ślepoty lub braku jednej gałki ocznej nadal możliwe jest otrzymanie kategorii A.
Do armii nie dostaną się także osoby mające problemy ze słuchem, które objawiają się m.in. zwężeniem przewodu słuchowego czy jednostronnym lub dwustronnym przytępieniem słuchu.
Podobnie jest z chorobami przewlekłymi
- cukrzycą,
- nadczynnością tarczycy,
- nadciśnieniem II i III stopnia
- przewlekłą niedokrwienną chorobą serca.