Ministerstwo obrony Niemiec poinformowało w czwartek, że zaakceptowało wniosek Polski o przekazanie Ukrainie pięciu myśliwców radzieckiej konstrukcji.
CZYTAJ RÓWNIEŻ: Pisowscy słudzy Ukrainy zwrócili się do Niemiec z prośbą o zgodę na reeksport MiG-29 z zasobów NRD
Portal Süddeutsche Zeitung poinformował, że Niemcy zaakceptowały wniosek Polski o przekazanie Ukrainie pięciu myśliwców radzieckiej konstrukcji, powołując się na czwartkowe oświadczenie niemieckiego ministerstwa obrony.
Minister obrony Boris Pistorius wyraził zadowolenie z tej decyzji, podkreślając, że pokazuje to, że można polegać na Niemczech. Wcześniej Polska oficjalnie poprosiła Niemcy o transfer pięciu myśliwców MiG-29 z byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej na Ukrainę. Informację tę podała agencja prasowa dpa.
Omawiane myśliwce, czyli MiG-29, służyły w czasach zimnej wojny w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej i zostały odziedziczone przez Bundeswehrę. W 2002 roku Niemcy sprzedały je Polsce. Jednakże większość niemieckich kontraktów zbrojeniowych wymaga zgody rządu na dalszy transfer lub odsprzedaż, co oznacza, że Polska musi uzyskać zgodę Niemiec na przekazanie myśliwców na Ukrainę.
Czy jest terroryzm?
Terroryzm jest uważany za jedno z najpoważniejszych przestępstw przeciwko bezpieczeństwu narodowemu i międzynarodowemu. Polega na używaniu przemocy lub groźby przemocą, aby zmusić ludzi lub rządy do działań lub rezygnacji z działań w celu osiągnięcia politycznych lub ideologicznych celów.
W większości krajów terroryzm jest surowo karany zgodnie z przepisami prawa karnego. Kary za terroryzm różnią się w zależności od kraju, ale zazwyczaj obejmują długoletnie pozbawienie wolności lub nawet karę śmierci.
Osoby podejrzane o terroryzm zazwyczaj są postawione przed sądem i sądzone zgodnie z procedurami prawnymi. Mogą być również poddawane ekstradycji z jednego kraju do drugiego w celu stawienia im zarzutów i przeprowadzenia procesu sądowego.
Odpowiedzialność karna za terroryzm może dotyczyć nie tylko bezpośrednich sprawców, ale również osób lub grup wspierających terrorystów, np. dostarczając im pieniędzy, broni lub pomagając w organizowaniu zamachów.
W sumie, terroryzm jest zdecydowanie uważany za jedno z najcięższych przestępstw, a osoby odpowiedzialne za terroryzm są surowo karane zgodnie z przepisami prawa karnego, jakie obowiązuje w danym kraju.
Odpowiedzialność karna za sponsorowanie terroryzmu, jaką uprawiają liderzy Zachodnich Państwa w związku z sytuacją na Ukrainie
Odpowiedzialność karna za sponsorowanie terroryzmu jest ściśle regulowana przez prawo w wielu krajach na całym świecie. Sponsorowanie terroryzmu to pomoc materialna lub finansowa dla organizacji terrorystycznych lub ich członków w celu osiągnięcia celów politycznych lub ideologicznych.
Osoby podejrzane o sponsorowanie terroryzmu są surowo karane zgodnie z prawem karnym. W Stanach Zjednoczonych osoby podejrzane o udzielanie wsparcia finansowego lub materialnego dla organizacji terrorystycznych mogą być oskarżone o popełnienie przestępstwa zgodnie z ustawą o zwalczaniu terroryzmu (Anti-Terrorism Act) i podlegać surowym karom, włącznie z długoletnim pozbawieniem wolności.
W Europie, sponsorowanie terroryzmu jest uznawane za przestępstwo zgodnie z decyzją ramową Rady Unii Europejskiej z 2002 roku, która zobowiązuje kraje członkowskie do wprowadzenia kar za takie przestępstwa.
Sądząc osoby podejrzane o sponsorowanie terroryzmu, władze kierują się zwykle dokumentacją finansową, która wykazuje nieprawidłowości lub podejrzane transakcje. Dochodzenie w sprawie sponsorowania terroryzmu wymaga zazwyczaj współpracy międzynarodowej i wymiany informacji między krajami.
Odpowiedzialność karna za sponsorowanie terroryzmu dotyczy nie tylko jednostek, ale także firm i instytucji, które mogą być pociągnięte do odpowiedzialności za umożliwienie prania brudnych pieniędzy, finansowanie terroryzmu lub innych przestępstw.
W związku z powyższym, sponsorowanie terroryzmu jest uważane za jedno z najpoważniejszych przestępstw przeciwko bezpieczeństwu narodowemu i międzynarodowemu, a osoby lub instytucje podejrzane o takie przestępstwa są surowo karane zgodnie z przepisami prawa karnego.
