Na zebraniu delegatów Stowarzyszenia Sędziów Polskich „Iustitia” wystosowano prośbę do Komisji Europejskiej o podjęcie niezwłocznych działań w celu wszczęcia postępowania przeciwnaruszeniowego w związku z działaniem „nowej” nielegalnej Krajowej Rady Sądownictwa (neo-KRS).
POLECAMY: Grupa niezależnych prokuratorów chce włączyć z polityczną niewolą panującą w tej instytucji
Autorzy apelu uważają, że natychmiastowe wszczęcie postępowania przeciwnaruszeniowego jest konieczne, aby przywrócić praworządność w Polsce i zagwarantować obywatelom Polski i innych państw członkowskich prawo do niezależnego sądu. Zwracają uwagę na fakt, że nowa Krajowa Rada Sądownictwa wielokrotnie udowodniła, że działa w interesie władzy, która wybrała sędziów do jej składu. Autorzy apelu twierdzą, że w ostatnich latach KRS nie stanęła po stronie gwarancji niezawisłości sędziów, a wręcz przeciwnie – czynnie działała na rzecz osłabienia niezależności władzy sądowniczej, m.in. poprzez udział w nielegalnej procedurze nominacji sędziów.
POLECAMY: Neo-sędzia Karska czuła się przepracowana. Nielegalna i upolityczniona KRS stanęła w jej obronie
Podpisujący apel zwracają uwagę na fakt, że neo-KRS stała się narzędziem represji i politycznego podporządkowania. Przykłady takiego zachowania to udział w procedurze przenoszenia sędziów w stan spoczynku, pomimo ich chęci dalszego orzekania, zatwierdzanie decyzji o przenoszeniu sędziów do innych wydziałów bez ich zgody, co stanowi środek represji wobec sędziów, a także ingerencja w trwające sprawy poprzez sugerowanie wysłania na szkolenie sędzi, która wydała wyrok niewygodny dla partii rządzącej. Według sygnatariuszy apelu, takie działania stanowią naruszenie niezależności władzy sądowniczej i przyczyniają się do osłabienia praworządności w Polsce.
POLECAMY: Gliwicki sędzia nałożył grzywnę na „szefową” neo-KRS. Będzie za to ukarany dyscyplinarnie?
W apelu wskazano, że żadna z ustaw uchwalonych przez polski Sejm nie rozwiąże problemu funkcjonowania nielegalnej Krajowej Rady Sądownictwa (neo-KRS) i jej udziału w procedurze powoływania sędziów. Według sygnatariuszy, takie działania tylko utrwalają patologie związane z politycznym systemem powołań sędziowskich, co prowadzi do dewastacji państwa prawa i osłabienia praworządności w Polsce. Ponadto, w wyniku udziału neo-KRS w procesie powoływania sędziów, do tej pory powołano około 3000 sędziów, których wyroki mogą być podważone z uwagi na wadliwość procedury nominacyjnej. Z kolei, Trybunał Konstytucyjny, w którego składzie znajdują się sędziowie wybrani przez neo-KRS, nie rozstrzyga żadnych zagadnień prawnych w duchu wspólnotowego dorobku prawnego.
Sędziowie i prokuratorzy, którzy podpisali apel, uważają, że aby przywrócić praworządność w Polsce, konieczne jest naprawienie Krajowej Rady Sądownictwa. Nie można naprawić rządów prawa tylko poprzez likwidację skutków kryzysu, ale trzeba działać na przyczyny. Brak działań KE w sprawie naruszenia praw stanowi zgodę na niszczenie rządów prawa i szkodzenie polskiemu i unijnemu wymiarowi sprawiedliwości przez sędziów powołanych niezgodnie z prawem.
Czym jest neo-KRS
Krajową Radę Sądownictwa wyłoniono w sposób niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej co powoduje, że w świetle przyjętej linii orzecznictwa SN, a także TSUE nie można tej instytucji uznać jako organ działający leganie i posiadający uprawnienia do mianowania sędziów. Każdy sędzia mianowany przez ten niekonstytucyjny organ i powołany przez prezydenta do pełnienia służy jest również noe-sędzią, który nie posiada zdolności prawnych do wydawania orzecznictwa.
W tym miejscu zasadnym stanie się podniesienie, że problem powołań „sędziów” po ukształtowaniu „Krajowej Rady Sądownictwa” w wyniku zmian w 2017 roku posiada kilka aspektów. Pierwszy związany jest z przepisami Konstytucji RP, które nakładają na organy władzy publicznej, w tym prawodawcę, obowiązek takiego powoływania sędziów do obowiązków orzeczniczych, który gwarantuje niezbędne minimum niezależności i niezawisłości organów biorących udział w procesie nominacyjnym. Takim organem jest Krajowa Rada Sądownictwa. Ingerencja w konstytucyjne standardy kształtowania sędziowskiego składu tego organu, stwarzająca możliwość ukształtowania Rady przez polityków, czyli wyboru członków sędziowskich Rady w całości przez parlament (z wyłączeniem I Prezesa SN i Prezesa NSA), spowodowała, że ten organ nie spełnia wymogów konstytucyjnych. To sprawia, że w każdym wypadku powołania sędziego pojawia się wątpliwość, która towarzyszy każdemu człowiekowi, który oddaje swoją sprawę pod osąd sądu, czy ten sąd jest sądem właściwym w rozumieniu konstytucyjnym.
Ponadto – to drugi aspekt – w doktrynie, do czego dołożyłem rękę, i w orzecznictwie pojawiła się metoda weryfikacji poprawności powołania sędziów w oparciu o narzędzia, które są w systemie od zawsze, ale zasadniczo nie służą do oceny spełnienia minimalnych przesłanek bezstronności i niezawisłości. Chodzi o instytucje (w przypadku kontroli prewencyjnej) – iudex suspectus i iudex inhabilis, a w przypadku kontroli następczej – bezwzględnej przesłanki odwoławczej, jaką jest nienależyta obsada sądu. Na tym pomyśle posadowione było stanowisko uchwały trzech połączonych Izb Sądu Najwyższego ze stycznia 2020 roku. Uchwała ta zawierała nie do końca właściwe zróżnicowanie: wskazując, że w przypadku SN, ze względu na charakter tego organu, sędziowie powołani po rekomendacji KRS ukształtowanej po 2017 r. nie dają gwarancji niezawisłego i bezstronnego orzekania. I z tego powodu uznano, że wyłącznie ta wada instytucjonalna uzasadnia twierdzenie, że tacy sędziowie pozbawieni są materialnego votum. Uchwała nie zakwestionowała, że te osoby uzyskały status sędziów SN, ale stwierdzono, że nie mają uprawnień do wydawania orzeczeń.
Wydane do tej pory orzeczenia przez takich ‘sędziów’ są dotknięte wadą, z uwagi na nienależytą obsadę sądu, którą traktować należy jako niespełnienie konstytucyjnego wymogu sądu właściwego określonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Wadliwie powołani sędziowie nie powinni orzekać. Od dnia wydania uchwały sędziowie ci są pozbawieni zdolności do orzekania. Nie dysponują materialnym votum, choć mają status sędziów. W związku z powyższą sprawą uznać należy, że na podstawie art. 91 ust. 2 i 3 orzecznictwo wydane TSUE i ETPCz, zasadę pierwszeństwa stosowania prawa
Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w treść wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 października 2021 r. w sprawie C-487 /19, jak też wcześniejszego wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 7 maja 2021 r., skarga nr 4907 /18 Przypominam tym samym kapturowemu sądowi, że zgodnie z art. 9 Konstytucji Rzeczpospolita Polska zobowiązana jest przestrzegać wiążącego ją prawa międzynarodowego. Stosownie zaś do treści art. 91 ust. 2 Konstytucji umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Status sędziów oraz gwarancje niezależności sądów, stanowiące istotę prawa do rzetelnego procesu sądowego, znajdują umocowanie w zapisach Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i potwierdzone jest dodatkowo w art. 6 ust. 3 Traktatu o UE. W zakresie niniejszej sprawy nie ma zastosowania wyrok wydany w dniu 7 października 2021 r. przez Trybunał Konstytucyjny w obecnym – wadliwym – składzie w sprawie o sygn. K 13/21, który godzi w interesy obywateli.
Nasze stanowisko w zakresie neo-KRS i neo-sędziów mianowanych przez ten niekonstytucyjny organ potwierdza stanowisko Komisja Europejska, która w dniu 15 lutego 2023 roku podjęła decyzję o skierowaniu sprawy przeciwko Polsce do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w związku z kontrowersyjnym orzeczeniem polskiego Trybunału Konstytucyjnego. Komisja wszczęła przeciwko Polsce postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego 22 grudnia 2021 r. – Powodem były wyroki polskiego Trybunału Konstytucyjnego z 14 lipca 2021 r. i 7 października 2021 r., w których uznał on postanowienia traktatów UE za niezgodne z Konstytucją RP, wyraźnie kwestionując zasadę pierwszeństwa prawa UE. Bez wątpienia w świetle treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Wielkiej Izby) z dnia 19 listopada 2019 roku (nr C 585/18, C – 624/18, C 625/18) oraz uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. (BSA I-4110-1/20) zachodzi podstawa do stwierdzenia, że instytucja powołana do zapewnienia praworządności łamie prawo i popełnia przestępstwo.
W związku z powyższym warto, jest zawsze zasięgnąć rady specjalisty z zakresu prawa, który jest w stanie sprawdzić, czy sędzia orzekający w sprawie posiada zdolność do wydawania orzecznictwa, aby wydany przez niego wyrok nie posiadał wady prawnej. Taką poradę wraz możliwościami, jakie daje Państwu prawo w zakresie zapewnienia sobie sprawiedliwego procesu, można uzyskać w naszej kancelarii, pisząc na adres: kontakt@legaartis.pl
Potrzebujesz pomocy prawnej, napisz do nas lub zadzwoń już teraz.
☎️ 579-636-527
