Czysta energia wiatrowa? Ściema! Świat zalewają tony odpadów z łopat turbin wiatrowych

Energia wiatrowa kojarzy się z czystą, ekologiczną energią, ale ma także swoje wyzwania. Jednym z nich jest recykling łopat turbin, które – choć skuteczne w generowaniu energii – z czasem zamieniają się w odpady trudne do zagospodarowania. Szacuje się, że do 2050 roku na świecie będzie zalegać ponad 40 milionów ton takich odpadów. O ile metalowe części turbin łatwo poddać recyklingowi, o tyle łopaty, stworzone z kompozytu włókna szklanego, plastiku i drewna, stanowią większy problem.

Dlaczego łopaty turbin są trudne do recyklingu?

Typowa łopata turbiny wiatrowej jest dłuższa niż rozpiętość skrzydeł Boeinga 747, a ich konstrukcja to sklejone warstwy włókna szklanego i żywic epoksydowych. Te komponenty – choć lekkie i wytrzymałe – są bardzo trudne do ponownego przetworzenia. Recykling włókna szklanego jest utrudniony, ponieważ nie może ono zostać ponownie stopione. Dodatkowo, przy ekstremalnych warunkach atmosferycznych, takich jak pioruny czy gradobicie, łopaty zużywają się szybciej, co przyspiesza konieczność ich wymiany.

Nowatorskie podejście do recyklingu: Upcykling łopat na meble

Amerykański startup Canvus proponuje nowatorską metodę – przekształcanie zużytych łopat turbin w meble zewnętrzne. Firma sprowadza łopaty z całych Stanów Zjednoczonych, a następnie rozdrabnia je na mniejsze elementy, które po oczyszczeniu i obróbce trafiają do produkcji m.in. ławek i donic. Dzięki precyzyjnej obróbce materiału powstają produkty gotowe do wykorzystania w przestrzeniach publicznych. Jak mówi współzałożyciel Canvus, Brian Donahue, każdy kawałek jest unikalny, co wymaga zaawansowanych technologii do ich dopasowania do projektu.

Alternatywy dla odpadów z łopat: Wykorzystanie do produkcji cementu

Firma Veolia zaproponowała inne rozwiązanie – łopaty z włókna szklanego są mielone na specjalną mieszankę, która następnie jest spalana w cementowniach jako zamiennik dla węgla. Nie tylko pozwala to uniknąć gromadzenia się odpadów na wysypiskach, ale także redukuje emisję CO₂ podczas produkcji cementu o około 25%.

Europa i USA a polityka recyklingu łopat

Podczas gdy w Stanach Zjednoczonych najtańszym rozwiązaniem jest składowanie łopat na wysypiskach, Europa zmierza w innym kierunku. W Europie, gdzie zasoby przestrzeni pod składowiska są ograniczone, co najmniej cztery kraje zakazały składowania łopat na wysypiskach. Zamiast tego zaleca się spalanie ich dla energii lub recykling chemiczny.

Zmieniające się technologie wiatrowe a problem recyklingu

Repowering, czyli wymiana starszych modeli turbin na nowsze, jest coraz bardziej popularna w krajach z rozwiniętymi farmami wiatrowymi. Przykładem jest farma wiatrowa w Hiszpanii, która zastąpiła 69 przestarzałych turbin jedynie siedmioma nowoczesnymi urządzeniami, które produkują dwa razy więcej energii. Ta modernizacja prowadzi jednak do wzrostu liczby odpadów, co z kolei motywuje operatorów do poszukiwania bardziej zrównoważonych rozwiązań.

Czy energia wiatrowa wciąż jest ekologicznym wyborem?

Podobnie jak każda inna technologia energetyczna, także turbiny wiatrowe mają swoje wady. Odpady z łopat turbin to problem, ale ich ilość jest wciąż znacznie mniejsza niż emisje CO₂ generowane przez spalanie paliw kopalnych czy toksyczny popiół po spalaniu węgla. W skali globalnej, liczba odpadów z łopat turbin jest niewielka w porównaniu do śmieci generowanych przez gospodarstwa domowe.

Przyszłość recyklingu łopat turbin

Eksperci, tacy jak badaczka Claire Barlow z University of Cambridge, uważają, że jeśli przeznaczy się odpowiednie środki na rozwój technologii recyklingu, problem można rozwiązać. Przykłady takich rozwiązań, jak metoda pirolizy, mogą umożliwić przetworzenie włókna szklanego i żywic na surowce, co pomoże jeszcze bardziej ograniczyć odpady.

Jak podkreślają założyciele Canvus, zapotrzebowanie na recykling łopat turbin będzie rosło w nadchodzących latach. Innowacje w tej dziedzinie nie tylko pozwolą na wykorzystanie trudnych do recyklingu komponentów, ale również umożliwią rozwój produktów o zrównoważonym charakterze, w pełni wpisując się w ideę gospodarki o obiegu zamkniętym.