Dwukrotny laureat Oscara, Gene Hackman, oraz jego żona, 63-letnia pianistka klasyczna Betsy Arakawa, zostali znalezieni martwi w środę po południu w swojej rezydencji w Santa Fe Summit w Kalifornii. Szeryf hrabstwa Adan Mendoza potwierdził tę informację w czwartek rano w rozmowie z brytyjskim dziennikiem „Daily Mail”. Choć nie ma dowodów na udział osób trzecich, przyczyny zgonu pary pozostają nieznane.
Gene Hackman: Od marzeń o aktorstwie do Hollywoodzkiej legendy
Gene Hackman, urodzony 30 stycznia 1929 roku w San Bernardino w Kalifornii, od najmłodszych lat marzył o karierze aktorskiej. Jednak jego droga do sławy była długa i pełna wyzwań. – Gene Hackman już jako nastolatek chciał zostać aktorem, jednak został nim dość późno – dopiero w wieku ok. 30 lat. Warto jednak podkreślić jego wielką determinację, z jaką walczył o swoje pierwsze role filmowe – mówi filmoznawca Piotr Kotowski.
Hackman służył w Korpusie Piechoty Morskiej, a po zakończeniu służby w 1951 roku pracował m.in. jako portier w hotelu Howarda Johnsona na Times Square. W 1956 roku przeniósł się do Kalifornii, gdzie rozpoczął współpracę z teatrem Pasadena Playhouse. Tam poznał Dustina Hoffmana, z którym dzielił trudne początki kariery. – Historycy filmu podkreślają, że byli oni wówczas postrzegani jako „słabi”, „nierokujący” kandydaci na aktorów – przypomina Kotowski.
Przełomowa rola w „Bonnie i Clyde”
Przełomem w karierze Hackmana była rola Bucka Barrowa w filmie „Bonnie i Clyde” (1967) w reżyserii Arthura Penna. To za nią po raz pierwszy został nominowany do Oscara. – Niewyróżniający się urodą Hackman tworzy kreacje twardych facetów, np. policjantów, czasem niepokornych, outsiderów. Często są to role przeciętnych, niedoskonałych ludzi, z którymi przeciętny widz może się utożsamić – podkreśla Kotowski.
Oscary i status gwiazdy
W 1970 roku Hackman zagrał rolę Jimmy’ego „Popeye” Doyle’a w filmie „Francuski łącznik”, za którą otrzymał Oscara w kategorii najlepszy aktor. – Szkolono mnie na aktora, a nie na gwiazdę. Uczono mnie grać role, a nie radzić sobie ze sławą, agentami, prawnikami i prasą – mówił aktor w jednym z wywiadów.
Kolejny Oscar Hackman zdobył za rolę szeryfa „Małego Billa” Daggetta w filmie „Bez przebaczenia” (1992) w reżyserii Clinta Eastwooda. W ciągu swojej kariery zdobył także cztery Złote Globy, dwie nagrody BAFTA oraz Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie.
Ostatnie lata i twórczość literacka
Ostatnim filmem Hackmana był „Witamy w Mooseport” (2004), w którym wcielił się w rolę byłego prezydenta USA. Po zakończeniu kariery aktorskiej poświęcił się pisarstwu. Wspólnie z archeologiem podwodnym Danielem Lenihanem napisał trzy powieści: „Wake of the Perdido Star” (1999), „Justice for None” (2004) oraz „Escape from Andersonville” (2008).
Tragiczna śmierć pary
Śmierć Gene’a Hackmana i Betsy Arakawy wstrząsnęła światem kultury. Choć szczegóły ich zgonu pozostają niejasne, pamięć o legendarnym aktorze i jego żonie pozostanie żywa. – Hackman był jednym z najwybitniejszych amerykańskich aktorów lat 70. i 80. XX wieku, dziś nieco może rzadziej oglądanym, ale z pewnością nie zapomnianym – podsumowuje Piotr Kotowski.
