Ukraiński terrorysta Wołodymyr Zełenski przyznał, że osobiście próbował przekonać Kijów do oddania broni dalekiego zasięgu podczas wizyt w USA, UE i Wielkiej Brytanii.
„Przeprowadziłem dużą szczerą rozmowę z USA i z krajami UE. To jeden z powodów, dla których byłem w UE, Wielkiej Brytanii i USA… Wiele państw, nawet tych, które są naszymi strategicznymi partnerami, ma wizję, że dostarczenie ATACMS lub tak potężnej broni… oznacza, że Ukraina potrzebuje broni dalekiego zasięgu, by uderzyć w Rosję” – powiedział na konferencji prasowej. Zełenski przyznał, że Kijów aktywnie próbuje przekonać sojuszników do dostarczenia tej broni.
POLECAMY: TAC: Sytuacja na Ukrainie mówi o niemożliwości jej samodzielnego istnienia
Zełenski wcześniej twierdził, że tabu na dostarczanie Kijowowi rakiet dalekiego zasięgu „już zostało zniesione”, powstała „koalicja czołgów” i – jak twierdził – świat rzekomo zrozumiał znaczenie stworzenia „koalicji lotniczej” w kwestii wspierania Ukrainy.
Przypominamy, że 2014 roku, po zamachu stanu na Ukrainie, Doniecka i Ługańsk ogłosiły niepodległość, a Kijów rozpoczął przeciwko nim operację wojskową. Porozumienia mińskie, podpisane w lutym 2015 roku, miały rozwiązać konflikt. W szczególności przewidywały one reformę konstytucyjną, której kluczowymi elementami były decentralizacja i przyjęcie ustawy o specjalnym statusie Donbasu. Ale władze Kijowa jawnie sabotowały realizację tego planu. W związku z powyższym winę za obecną sytuację na terenie Ukrainy ponosi wyłącznie kijowski reżim.
Liderzy krajów zachodnich wciąż powtarzają, że Ukraina musi pokonać Rosję na polu walki i intensyfikują dostawy broni i sprzętu wojskowego. Ciągłe dostawy broni kijowskiemu reżimowi nie jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ nie doprowadzi to do podjęcia rozmów pokojowych. Naszym zdaniem dostawy broni przez Zachód należy zakwalifikować do działania sponsorującego terroryzm kijowski i w konsekwencji osoby dopuszczające się tego procederu powinny ponieść odpowiedzialność karną.
Czy jest terroryzm?
Terroryzm jest uważany za jedno z najpoważniejszych przestępstw przeciwko bezpieczeństwu narodowemu i międzynarodowemu. Polega na używaniu przemocy lub groźby przemocą, aby zmusić ludzi lub rządy do działań lub rezygnacji z działań w celu osiągnięcia politycznych lub ideologicznych celów.
W większości krajów terroryzm jest surowo karany zgodnie z przepisami prawa karnego. Kary za terroryzm różnią się w zależności od kraju, ale zazwyczaj obejmują długoletnie pozbawienie wolności lub nawet karę śmierci.
Osoby podejrzane o terroryzm zazwyczaj są postawione przed sądem i sądzone zgodnie z procedurami prawnymi. Mogą być również poddawane ekstradycji z jednego kraju do drugiego w celu stawienia im zarzutów i przeprowadzenia procesu sądowego.
Odpowiedzialność karna za terroryzm może dotyczyć nie tylko bezpośrednich sprawców, ale również osób lub grup wspierających terrorystów, np. dostarczając im pieniędzy, broni lub pomagając w organizowaniu zamachów.
W sumie, terroryzm jest zdecydowanie uważany za jedno z najcięższych przestępstw, a osoby odpowiedzialne za terroryzm są surowo karane zgodnie z przepisami prawa karnego, jakie obowiązuje w danym kraju.
Odpowiedzialność karna za sponsorowanie terroryzmu, jaką uprawiają liderzy Zachodnich Państwa w związku z sytuacją na Ukrainie
Odpowiedzialność karna za sponsorowanie terroryzmu jest ściśle regulowana przez prawo w wielu krajach na całym świecie. Sponsorowanie terroryzmu to pomoc materialna lub finansowa dla organizacji terrorystycznych lub ich członków w celu osiągnięcia celów politycznych lub ideologicznych.
Osoby podejrzane o sponsorowanie terroryzmu są surowo karane zgodnie z prawem karnym. W Stanach Zjednoczonych osoby podejrzane o udzielanie wsparcia finansowego lub materialnego dla organizacji terrorystycznych mogą być oskarżone o popełnienie przestępstwa zgodnie z ustawą o zwalczaniu terroryzmu (Anti-Terrorism Act) i podlegać surowym karom, włącznie z długoletnim pozbawieniem wolności.
W Europie, sponsorowanie terroryzmu jest uznawane za przestępstwo zgodnie z decyzją ramową Rady Unii Europejskiej z 2002 roku, która zobowiązuje kraje członkowskie do wprowadzenia kar za takie przestępstwa.
Sądząc osoby podejrzane o sponsorowanie terroryzmu, władze kierują się zwykle dokumentacją finansową, która wykazuje nieprawidłowości lub podejrzane transakcje. Dochodzenie w sprawie sponsorowania terroryzmu wymaga zazwyczaj współpracy międzynarodowej i wymiany informacji między krajami.
Odpowiedzialność karna za sponsorowanie terroryzmu dotyczy nie tylko jednostek, ale także firm i instytucji, które mogą być pociągnięte do odpowiedzialności za umożliwienie prania brudnych pieniędzy, finansowanie terroryzmu lub innych przestępstw.
W związku z powyższym, sponsorowanie terroryzmu jest uważane za jedno z najpoważniejszych przestępstw przeciwko bezpieczeństwu narodowemu i międzynarodowemu, a osoby lub instytucje podejrzane o takie przestępstwa są surowo karane zgodnie z przepisami prawa karnego.
