Sędzia Paweł Juszczyszyn zawiadomił lokalnego rzecznika dyscyplinarnego, Tomasza Koszewskiego, oskarżając go o bezpodstawną dyscyplinarkę. Juszczyszyn twierdzi, że Koszewski przekroczył swoje uprawnienia, składając mu fałszywe oskarżenia oraz wpływając na działania sądu.
POLECAMY: Sędzia Juszczyszyn z nową dyscyplinarką. „Elita” niełganych 'sędziów’ straszy go usunięciem z zawodu
Tomasz Koszewski, zastępca rzecznika dyscyplinarnego przy Sądzie Okręgowym w Olsztynie, w czerwcu 2023 roku wszczął postępowanie dyscyplinarne wobec sędziego Pawła Juszczyszyna, zarzucając mu naruszenie dyscypliny za uczestnictwo w konferencji w Norwegii. Portal oko.press podkreśla, że sędzia ma prawo do takiego szkolenia, a nikomu nie wolno mu tego zabronić ani go za to karać.
Juszczyszyn oraz jego adwokat, prof. Michał Romanowski, złożyli zawiadomienie do prokuratury, oskarżając lokalnego rzecznika dyscyplinarnego o popełnienie trzech przestępstw zgodnie z artykułami 231, 232 i 234 kodeksu karnego. Oskarżenie obejmuje przekroczenie uprawnień, wpływanie na czynności sądu oraz składanie fałszywych oskarżeń.
POLECAMY: Sędzia Tuleya wygrywa. Teraz „prezesików” z neo-KRS może czkać odpowiedzialność karna
Portal oko.press zwraca uwagę, że sędzia Juszczyszyn nie jest jedyną osobą, która skierowała zawiadomienie do prokuratury w związku z nieuzasadnionymi postępowaniami dyscyplinarnymi. Wcześniej podobne kroki podjęli inni sędziowie: Waldemar Żurek z Krakowa, Krzysztof Krygielski z Olsztyna oraz Marzanna Piekarska-Drążek i Ewa Gregajtys z Sądu Apelacyjnego w Warszawie, składając zawiadomienia wobec głównego rzecznika dyscyplinarnego Piotra Schaba oraz jego zastępców, Przemysława Radzika i Michała Lasoty. Cała trójka przynależy do „elity” nielegalnych sędziów powołanych przez nielegalny i niekonstytucyjny organ neo-KRS.
Warto przypomnieć, że w maju ubiegłego roku Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego unieważniła decyzję o zawieszeniu sędziego Juszczyszyna, która trwała przez 839 dni.
Początkowo sędzia ten został zawieszony w dniu 4 lutego 2020 roku. Pełniąc funkcję sędziego sądu rejonowego i pracując w Sądzie Okręgowym w Olsztynie, podjął rozpatrywanie apelacji w sprawie cywilnej w listopadzie 2019 roku. W tym kontekście zdecydował się zbadać, czy sędzia mianowany przez nową Krajową Radę Sądownictwa posiadał uprawnienia do orzekania w pierwszej instancji. W swoim orzeczeniu zażądał od Kancelarii Sejmu przedstawienia list poparcia kandydatów do nowej KRS.
Na skutek tej decyzji minister sprawiedliwości, Zbigniew Ziobro, wycofał delegację sędziego Juszczyszyna do sądu okręgowego, zaś rzecznik dyscyplinarny sędziów sądów powszechnych, Piotr Schab, wszczął procedurę dyscyplinarną w związku z rzekomym „naruszeniem godności urzędu”.
29 listopada „prezes” Sądu Rejonowego w Olsztynie, a zarazem członek nielegalnego organu noe-KRS, Maciej Nawacki, nałożył na Pawła Juszczyszyna miesięczne zawieszenie w wykonywaniu orzeczeń. W grudniu 2019 roku Izba Dyscyplinarna podjęła decyzję o unieważnieniu decyzji prezesa olsztyńskiego sądu rejonowego dotyczącej zawieszenia Pawła Juszczyszyna w wykonywaniu obowiązków służbowych.
W styczniu sędzia Juszczyszyn powrócił do orzekania. Jednak zastępca rzecznika dyscyplinarnego sędziów sądów powszechnych zaskarżył tę uchwałę Sądu Najwyższego, twierdząc, że jest wadliwa. W konsekwencji, 4 lutego 2020 roku Izba Dyscyplinarna postanowiła zawiesić sędziego Pawła Juszczyszyna oraz obniżyć jego wynagrodzenie o 40 procent.
W kwietniu 2021 roku Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowił przywrócić sędziemu Pawłowi Juszczyszynowi możliwość „wykonywania wszystkich praw i obowiązków służbowych przysługujących z tytułu pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Rejonowego w Olsztynie”.
Przypominamy, że wydawane orzecznictwa przez neo-sędziów podlegają uchyleniu z mocy prawa. W przypadku postępowań cywilnych na podstawie art. 379 pkt 4 in fine k.p.c., a karnych na podstawie art. 439 § 1 pkt 6 in fine k.p.k.
Czym jest neo-KRS i neo-sędzia
Krajową Radę Sądownictwa wyłoniono w sposób niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej co powoduje, że w świetle przyjętej linii orzecznictwa SN, a także TSUE nie można tej instytucji uznać jako organ działający leganie i posiadający uprawnienia do mianowania sędziów. Każdy sędzia mianowany przez ten niekonstytucyjny organ i powołany przez prezydenta do pełnienia służy jest również noe-sędzią, który nie posiada zdolności prawnych do wydawania orzecznictwa,
W tym miejscu zasadnym stanie się podniesienie, że problem powołań „sędziów” po ukształtowaniu „Krajowej Rady Sądownictwa” w wyniku zmian w 2017 roku posiada kilka aspektów. Pierwszy związany jest z przepisami Konstytucji RP, które nakładają na organy władzy publicznej, w tym prawodawcę, obowiązek takiego powoływania sędziów do obowiązków orzeczniczych, który gwarantuje niezbędne minimum niezależności i niezawisłości organów biorących udział w procesie nominacyjnym. Takim organem jest Krajowa Rada Sądownictwa. Ingerencja w konstytucyjne standardy kształtowania sędziowskiego składu tego organu, stwarzająca możliwość ukształtowania Rady przez polityków, czyli wyboru członków sędziowskich Rady w całości przez parlament (z wyłączeniem I Prezesa SN i Prezesa NSA), spowodowała, że ten organ nie spełnia wymogów konstytucyjnych. To sprawia, że w każdym wypadku powołania sędziego pojawia się wątpliwość, która towarzyszy każdemu człowiekowi, który oddaje swoją sprawę pod osąd sądu, czy ten sąd jest sądem właściwym w rozumieniu konstytucyjnym.
Ponadto – to drugi aspekt – w doktrynie, do czego dołożyłem rękę, i w orzecznictwie pojawiła się metoda weryfikacji poprawności powołania sędziów w oparciu o narzędzia, które są w systemie od zawsze, ale zasadniczo nie służą do oceny spełnienia minimalnych przesłanek bezstronności i niezawisłości. Chodzi o instytucje (w przypadku kontroli prewencyjnej) – iudex suspectus i iudex inhabilis, a w przypadku kontroli następczej – bezwzględnej przesłanki odwoławczej, jaką jest nienależyta obsada sądu. Na tym pomyśle posadowione było stanowisko uchwały trzech połączonych Izb Sądu Najwyższego ze stycznia 2020 roku. Uchwała ta zawierała nie do końca właściwe zróżnicowanie: wskazując, że w przypadku SN, ze względu na charakter tego organu, sędziowie powołani po rekomendacji KRS ukształtowanej po 2017 r. nie dają gwarancji niezawisłego i bezstronnego orzekania. I z tego powodu uznano, że wyłącznie ta wada instytucjonalna uzasadnia twierdzenie, że tacy sędziowie pozbawieni są materialnego votum. Uchwała nie zakwestionowała, że te osoby uzyskały status sędziów SN, ale stwierdzono, że nie mają uprawnień do wydawania orzeczeń.
Wydane do tej pory orzeczenia przez takich ‘sędziów’ są dotknięte wadą, z uwagi na nienależytą obsadę sądu, którą traktować należy jako niespełnienie konstytucyjnego wymogu sądu właściwego określonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Wadliwie powołani sędziowie nie powinni orzekać. Od dnia wydania uchwały sędziowie ci są pozbawieni zdolności do orzekania. Nie dysponują materialnym votum, choć mają status sędziów. W związku z powyższą sprawą uznać należy, że na podstawie art. 91 ust. 2 i 3 orzecznictwo wydane TSUE i ETPCz, zasadę pierwszeństwa stosowania prawa
Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w treść wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 6 października 2021 r. w sprawie C-487 /19, jak też wcześniejszego wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 7 maja 2021 r., skarga nr 4907 /18 Przypominam tym samym kapturowemu sądowi, że zgodnie z art. 9 Konstytucji Rzeczpospolita Polska zobowiązana jest przestrzegać wiążącego ją prawa międzynarodowego. Stosownie zaś do treści art. 91 ust. 2 Konstytucji umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Status sędziów oraz gwarancje niezależności sądów, stanowiące istotę prawa do rzetelnego procesu sądowego, znajdują umocowanie w zapisach Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i potwierdzone jest dodatkowo w art. 6 ust. 3 Traktatu o UE. W zakresie niniejszej sprawy nie ma zastosowania wyrok wydany w dniu 7 października 2021 r. przez Trybunał Konstytucyjny w obecnym – wadliwym – składzie w sprawie o sygn. K 13/21, który godzi w interesy obywateli.
Nasze stanowisko w zakresie neo-KRS i neo-sędziów mianowanych przez ten niekonstytucyjny organ potwierdza stanowisko Komisja Europejska, która w dniu 15 lutego 2023 roku podjęła decyzję o skierowaniu sprawy przeciwko Polsce do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w związku z kontrowersyjnym orzeczeniem polskiego Trybunału Konstytucyjnego. Komisja wszczęła przeciwko Polsce postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego 22 grudnia 2021 r. – Powodem były wyroki polskiego Trybunału Konstytucyjnego z 14 lipca 2021 r. i 7 października 2021 r., w których uznał on postanowienia traktatów UE za niezgodne z Konstytucją RP, wyraźnie kwestionując zasadę pierwszeństwa prawa UE. Bez wątpienia w świetle treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Wielkiej Izby) z dnia 19 listopada 2019 roku (nr C 585/18, C – 624/18, C 625/18) oraz uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r. (BSA I-4110-1/20) zachodzi podstawa do stwierdzenia, że instytucja powołana do zapewnienia praworządności łamie prawo i popełnia przestępstwo.
W związku z powyższym warto, jest zawsze zasięgnąć rady specjalisty z zakresu prawa, który jest w stanie sprawdzić, czy sędzia orzekający w sprawie posiada zdolność do wydawania orzecznictwa, aby wydany przez niego wyrok nie posiadał wady prawnej. Taką poradę wraz możliwościami, jakie daje Państwu prawo w zakresie zapewnienia sobie sprawiedliwego procesu, można uzyskać w naszej kancelarii, pisząc na adres: kontakt@legaartis.pl
Potrzebujesz pomocy prawnej, napisz do nas lub zadzwoń już teraz.
☎️ 579-636-527
