W nagraniu jakie zostało opublikowane przez Ukraiński IPN – instytucja znana z rozpowszechniania dezinformacji w zakresie ludobójstwa na Wołyniu – członek kijowskiej grupy pod dowództwem komika umilającego wcześniej czas Panom w męskich klubach nocnych Wołodymyra Zełenskiego – Anton Drobowycz de facto potwierdza i usprawiedliwia działalność OUN w II RP, która była antypolska i terrorystyczna. Jednocześnie milczy o kolaboracji ukraińskich nacjonalistów z III Rzeszą oraz o zbrodniach UPA. Kreuje w ten sposób upowców jako bohaterów walki z Niemcami i sowietami. Ukraiński IPN utrzymuje, że celem tego nagrania jest „obalenie mitów rosyjskiej propagandy”.
POLECAMY: Bibliotekarka z Mariupola ujawnia, jak Kijów wciskał jej książki o Banderze [+VIDEO]
We wrześniu bieżącego roku Ukraiński Instytut Pamięci Narodowej opublikował nagranie w ramach serii „Ukraina. Obalanie mitów”, poświęcone zbrodniczym ukraińskim organizacjom nacjonalistycznym, tj. Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i tzw. Ukraińskiej Powstańczej Armii. W opisie podkreślono, że głównym celem jest „obalenie mitów rosyjskiej propagandy”.
POLECAMY: Melnyk broni bandery i Polaków oskarża o dokonywanie zbrodni na narodzie ukraińskim
Opis nagrania informuje, że projekt składa się z dwóch serii filmów, które mają na celu lepsze zrozumienie historii konfrontacji między Federacją Rosyjską a Ukrainą, obalenie utartych mitów na temat Ukrainy i ujawnienie charakteru rosyjskich zbrodni.
W krótkim filmie głos zabiera znany gloryfikator banderyzmu, Anton Drobowycz. Na początku podkreśla, że Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) i Ukraińska Powstańcza Armia (UPA) to grupy, które, jego zdaniem, walczyły o niepodległość Ukrainy przeciwko dwóm totalitarnym reżimom: nazistowskim Niemcom i Związkowi Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR). Twierdzi, że po I wojnie światowej Ukraińcy byli narażeni na zagrożenie ze strony inwazji zewnętrznych oraz dążenia do utrzymania niepodległego państwa, które ogłosili w latach 1917-1918. Nie udziela jednak konkretów dotyczących tych walk, choć jest wiadomo, że obejmują m.in. wojnę polsko-ukraińską w latach 1918-1919.
Drobowycz następnie stwierdza, że od wschodu Ukrainę okupował totalitarny reżim komunistyczny, a tereny zachodnie Ukrainy były częścią innych państw. Na dołączonej mapce można zauważyć, że chodzi tu między innymi o województwa południowo-wschodniej Polski, takie jak lwowskie, tarnopolskie i stanisławowskie, które są określone jako „zachodnie ziemie” ukraińskie. Mimo że Polska nie jest wymieniona z nazwy, jest widoczna na mapce. Podobnie, Zakarpacie, Bukowinę i Budziak zostały uznane za część ziem ukraińskich, a także część Besarabii (obecnie południowa część obwodu odeskiego, z liczną mniejszością bułgarską i gagauską). Nie jest jasne, dlaczego na mapce nie uwzględniono województwa poleskiego (obecnie część Białorusi), ale zaznaczono terytorium Rumunii.
„Pomimo porażki państwa ukraińskiego, elity wojskowo-polityczne nie zrezygnowały z walki o niepodległość. W tym celu, wybrały różne formy. Byli oficerowie ukraińskiej armii utworzyli podziemną, ukraińską organizację wojskową. Później, przekształciła się ona w Organizację Ukraińskich Nacjonalistów-OUN , która dalej walczyła o państwo ukraińskie” – mówi Drobowycz.
„Nacjonaliści w swojej walce stosowali wszelkie metody. Nie różniły się one od metod walki [stosowanych przez – red.] irlandzkich patriotów z władzami brytyjskimi czy radykalnych organizacji żydowskich w Palestynie” – oświadczył ukraiński iec.
Należy zaznaczyć, że prawdopodobnie mówi tutaj o Irlandzkiej Armii Republikańskiej (IRA) oraz syjonistycznych organizacjach, takich jak Irgun i Lechi. Wszystkie te grupy wykorzystywały powszechnie metody terrorystyczne, takie jak działania sabotażowe, zamachy bombowe, porwania, morderstwa oraz zabójstwa o charakterze politycznym. W okresie II Rzeczypospolitej członkowie Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (początkowo Organizacji Wojskowej Ukraińskiej) stosowali podobne taktyki, na przykład zamach na ministra Bronisława Pierackiego czy Tadeusza Hołówkę, brutalny napad na urząd pocztowy i skarbowy w Gródku Jagiellońskim. W efekcie Drobowycz wydaje się usprawiedliwiać metody terrorystyczne ukraińskich nacjonalistów w ich działaniach przeciwko Polakom i państwu polskiemu. Warto dodać, że za takie działania wielu z nich zostało skazanych przez polskie sądy, w tym lider OUN, Stepan Bandera.
Warto dodać, że tę narrację, która zestawia terroryzm OUN z działaniami IRA, wcześniej promował poprzedni lider UIPN, znany z kłamstw dotyczących wydarzeń na Wołyniu i gloryfikacji OUN-UPA oraz Stepana Banderę, Wołodymyr Wjatrowycz. W tym kontekście Wjatrowycz porównywał nawet Bandera do Józefa Piłsudskiego.
W dalszej części nagrania Anton Drobowycz wspomina, że na początku II wojny światowej większość zachodnich terytoriów Ukrainy znalazła się pod kontrolą sowieckiego a, Stalina. Przede wszystkim odnosi się to do południowo-wschodniej części międzywojennej Polski. Ukraiński i wyznawca banderyzmu (standardowe zachowanie ukraińców – pisne z małej, ponieważ na dużą należy sobie zasłużyć)podkreśla, że dla Związku Radzieckiego ukraińscy nacjonaliści stali się głównymi wrogami, a po inwazji Niemiec na ZSRR próbowali oni przywrócić niepodległość Ukrainy, jednak nazistom nie zależało na uznaniu Ukrainy jako niepodległego państwa.
Warto zaznaczyć, że ukraińscy nacjonaliści, głównie OUN-Bandery, ogłosili Akt Odnowienia Państwa Ukraińskiego we Lwowie 30 czerwca 1941 roku, planując utworzenie państwa na obszarach południowo-wschodniej II RP pod patronatem III Rzeszy i w sojuszu z Hitlerem. W dokumencie stwierdzono, że „nowo powstałe Państwo Ukraińskie będzie ścisłą współpracować z Narodowo-Socjalistycznymi Wielkimi Niemcami, które pod kierownictwem swojego wodza Adolfa Hitlera stworzyły nowy porządek w Europie i na świecie”. Niemcy, którzy nie byli zainteresowani takim sojuszem, aresztowali natychmiast członków tzw. rządu Stećki i uwięzili czołowych działaczy OUN, w tym Bandera, który został osadzony w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen (o czym Drobowycz wspomina).
Drobowycz kontynuuje, mówiąc, że ukraińscy nacjonaliści później utworzyli UPA, czyli „swoją własną armię”. Twierdzi, że UPA walczyła przeciwko reżimom komunistycznym i nazistowskim. Jednakże w nagraniu nie pada ani jedno słowo na temat antypolskiej i ludobójczej działalności UPA.
Ukraina nigdy nie widziała problemu w tym, że dokonała zbrodni ludobójstwa i nadal nie widzi problemu w tym co robi obecnie na wchodzie kraju, który formalnie jest kolonią rosyjską. Działania tych nazistów są bardzo zbliżone do zdroni wołyńskiej.
