Trybunał Sprawiedliwości (TSUE) w Luksemburgu wydał w czwartek orzeczenie, które stwierdza, że jest nieakceptowalne wynagradzanie pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy dodatkami za nadgodziny jedynie wtedy, gdy łączny czas pracy jest taki sam, jak w przypadku pracowników zatrudnionych na pełen etat. Chociaż decyzja dotyczyła niemieckiego pilota Lufthansy, ma ona potencjalnie znaczenie dla wielu pracowników na terenie Unii Europejskiej, którzy pracują w niepełnym wymiarze czasu. W rezultacie ci pracownicy mogą w przyszłości żądać wyższych stawek za nadgodziny.
POLECAMY: Jak rozliczać nadgodziny dobowe i średniotygodniowe?
W umowie o pracę w niepełnym wymiarze czasu, którą pilot zawarł z Lufthansą CityLine, przewidziane jest podstawowe wynagrodzenie zależne od ilości czasu poświęconego na wykonywanie czynności lotniczych. Dodatkowo pilot mógłby otrzymać dodatkowe wynagrodzenie, jeśli spełni określone kryteria ilości godzin pracy lotniczej w danym miesiącu, analogiczne do tych, które obowiązują dla pilotów pracujących na pełen etat.
Pilot wszczął spór sądowy z pracodawcą, argumentując, że dla pracowników w niepełnym wymiarze czasu pracy progi te powinny być dostosowane proporcjonalnie do ich rzeczywistego czasu pracy.
Niemiecki federalny sąd pracy zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy niemieckie przepisy, które wymagają od pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy przepracowania takiej samej liczby godzin co pracownicy na pełen etat, aby otrzymać dodatkowe wynagrodzenie, naruszają przepisy UE dotyczące zakazu dyskryminacji.
Trybunał Sprawiedliwości odpowiedział twierdząco, argumentując, że pracownicy w niepełnym wymiarze czasu wykonują te same obowiązki co pracownicy na pełen etat i ich sytuacja jest porównywalna. Trybunał zaznaczył jednak, że krajowy sąd musi dokładniej zbadać tę kwestię.
Trybunał podkreślił, że ustalenie identycznych progów dla pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy powoduje, że ci pracownicy muszą pracować dłużej w przeliczeniu na godziny w porównaniu do ich całkowitego czasu pracy, aby spełnić kryteria uzyskania dodatkowego wynagrodzenia, co skutkuje większym obciążeniem i rzadszym spełnianiem warunków do uzyskania dodatkowego wynagrodzenia w porównaniu do ich kolegów pracujących na pełen etat.
Trybunał orzekł, że takie przepisy krajowe prowadzą do niesprawiedliwego traktowania pilotów zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy, co jest sprzeczne z prawem Unii Europejskiej. Jednakże, dopóki takie traktowanie jest uzasadnione obiektywnym powodem, musi to być poddane ocenie przez krajowy sąd.
Podstawa Prawna: Wyrok TSUE sprawa nr C-660/20
Nadgodziny pracownika niepełnoetatowego w polskim kodeksie pracy
Zgodnie z art. 151 § 5 kodeksu pracy w umowie zawartej na niepełny wymiar czasu pracy należy ustalić dopuszczalną liczbę godzin ponad określony wymiar, których przekroczenie uprawnia pracownika, oprócz normalnego wynagrodzenia, do dodatku do wynagrodzenia.
Zgodnie z art. 151 § 1 k. p. pracą w godzinach nadliczbowych jest praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy.
Normy czasu pracy wynoszą 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym i nie ulegają proporcjonalnemu obniżeniu przy zatrudnieniu na niepełny etat.
Drogi czytelniku przypominamy, że wszystkie sprawy prawne w tym sprawa, o jakiej piszemy, potrafią być zawiłe i często wymagają uzyskania pomocy prawnika. Warto przed podjęcie kraków prawnych zawsze omówić je z prawnikiem.
Skontaktuj się z nami już teraz. Przeanalizujemy Twoją sprawę i sprawdzimy dokładnie, co da się zrobić w Twojej sprawie. Nasi eksperci pomogli już niejednemu klientowi, który myślał, że jest już w sytuacji bez wyjścia.
Napisz do nas lub zadzwoń już teraz.
☎️ 579-636-527
