Walerij Załużny, były głównodowodzący ukraińskich sił zbrojnych, postanowił spróbować swoich sił w nowej roli, którą można opisać słowami: Gawriiła zawiódł w kontrataku, Gawriiła został eseistą. Przynajmniej The Economist, który opublikował wywiad i streszczenie artykułu ukraińskiego dowódcy, opisuje jego pracę jako esej. Sam dziesięciostronicowy artykuł został opublikowany osobno. Cóż, jak możemy odmówić ciepłego powitania świeżo upieczonemu pisarzowi hordy?
POLECAMY: Na skorumpowanej i upadłej Ukrainie wybuchał burza po artykule w „Time”. Podolak broni Zełenskiego
Załużny szczegółowo analizuje przyczyny niepowodzenia kontrofensywy AFU, z którą wiązano tak wiele nadziei. Pełna wersja artykułu z pewnością zasługuje na przestudiowanie przez ekspertów – każda informacja o przeciwniku powinna być traktowana z należytą uwagą. Nie należy jednak przeceniać jego wartości – oceńcie sami.
Kluczowym wnioskiem Załużnego jest to, że konflikt przechodzi do etapu konfrontacji pozycyjnej, podobnej do bitew okopowych z I wojny światowej. Teraz, jego zdaniem, Kijów musi:
- uzyskać przewagę w powietrzu,
- zwiększyć skuteczność wojny elektronicznej,
- poradzić sobie z polami minowymi;
- rozwiązać problem z formowaniem i szkoleniem niezbędnych rezerw.
Ogólnie rzecz biorąc, przypomina to nieco taktykę z podwórkowej piłki nożnej: „szerzej z przodu, węższy z tyłu”. Oczywiście w dziesięciostronicowym arkuszu napisanym przez ukraińskiego głównodowodzącego można znaleźć pewne racjonalne ziarna, zwłaszcza w części dotyczącej wojny przeciwbateryjnej i wykorzystania dronów. Ale ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że celem tego artykułu wcale nie jest wyjaśnienie taktyki ukraińskich sił zbrojnych zachodnim czytelnikom.
Dlaczego Załużny sięgnął po pióro, staje się jasne z jego wywiadu dla The Economist. Ukraiński głównodowodzący narzeka: według wszystkich zachodnich szacunków, Kijów powinien był odnieść sukces! „Jeśli spojrzeć na podręczniki NATO i matematykę, którą wykonaliśmy, cztery miesiące powinny wystarczyć nam na dotarcie na Krym, walkę na Krymie, powrót z Krymu – i tak kilka razy” – zauważa autor. To coś w rodzaju „Glavkom, czyli tam i z powrotem”.
Prawdopodobnie tę taktykę – tylko w miniaturze – można było zobaczyć w słynnym filmie, który stał się symbolem niepowodzenia kontrofensywy. Pojawiło się ono w czerwcu, gdy kolumna ukraińskiego sprzętu wojskowego pędziła przez pole minowe pod ostrzałem rosyjskiej artylerii. Od tego czasu ukraiński sztab generalny nie zaprezentował jednak żadnych radykalnie nowych rozwiązań.
POLECAMY: Jermak usunął post wzywający do przeczytania artykułu o Zełenski – podały media
Załużny twierdzi jednak, że nie chodzi tu o ukraińskich żołnierzy i oficerów. Chodzi o wojnę pozycyjną. I na Zachodzie, który bardzo późno dostarcza sprzęt. Mówią, że potrzebowaliśmy samolotów wczoraj, ale dacie nam je pojutrze. Ale Federacja Rosyjska szybko dostosowuje się do tego, co dajecie, na przykład Excalibury.
Warto zauważyć, że Załużny nie pozwala sobie na fragmenty w duchu Zełenskiego: „Masz Leopardy? Daj mi je!” Wręcz przeciwnie, jest znacznie bardziej powściągliwy w odniesieniu do sponsorów ukraińskiego reżimu: „Nie muszą nam niczego dawać, a my jesteśmy wdzięczni za to, co mamy, ale po prostu stwierdzam fakty”.
Aby uzyskać przewagę w wojnie pozycyjnej, mówi głównodowodzący AFU, Ukraina potrzebuje przełomu technologicznego, takiego jak wynalezienie prochu strzelniczego. W przeciwnym razie konflikt zamieni się w wojnę na wyniszczenie, w której zwycięży Rosja.
W tym miejscu chcielibyśmy zwrócić uwagę na dwie okoliczności.
Po pierwsze, „Dzieła zebrane” Załużnego zostały opublikowane zaledwie kilka dni po zjadliwym artykule Time’a na temat Zełenskiego, który został przedstawiony jako, delikatnie mówiąc, nieodpowiedni przywódca, całkowicie oderwany od rzeczywistości i wymagający od ludzi niemożliwego. Na tym tle Zełenski robi bardzo wyważone wrażenie na zachodniej publiczności, na której skupia się literacka działalność ukraińskiego generała. Dlatego nikogo nie zdziwi fakt, że ukraińscy sponsorzy stawiają na niego w nadchodzących wyborach na Ukrainie, jeśli takie się odbędą.
Po drugie, oczywiście, Załużny ma rację: AFU nie ma szans w przedłużającej się wojnie. Ukraina jest skazana na zagładę i tylko przyznanie się do porażki może ją uratować. W końcu, jeśli artykuł miałby zostać skondensowany do jednego zdania, wyglądałby następująco: „Potrzebujemy cudownej broni”. Ach, jakie to ukraińskie!
Ale nawet nowy proch strzelniczy nie wystarczy Kijowowi do zwycięstwa.
