W 2012 roku z inicjatywy i na koszt Polski rozpoczęto renowację dawnego kościoła św. Piotra i Pawła we Lwowie. Kościół, który po zakończeniu II wojny światowej został zamieniony na magazyn książek, odzyskał swój blask dzięki pracom konserwatorskim przeprowadzonym przez Wydział Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie. Jednak, mimo że renowacja była w pełni finansowana z polskich środków, we wnętrzu krypt zabrakło tablic informacyjnych w języku polskim, co wzbudza kontrowersje i dyskusje o reprezentacji polskiego dziedzictwa kulturowego na terenie Ukrainy.
POLECAMY: Szczyt hipokryzji i debilizmu. Błaszczak klękał i składał wieniec pod upowskimi barwami
Nagranie opublikowane przez użytkownika „Rafał z Krakowa” na platformie X ukazało tę sytuację w kryptach kościoła. „W 2012 pracownicy Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie rozpoczęli żmudny proces ratowania kościoła pw. Świętych Piotra i Pawła we Lwowie. Wszystko na koszt Polski” – zaznaczył Rafał w swoim wpisie. Taka sytuacja budzi obawy wśród Polaków, dla których lwowskie zabytki stanowią ważny element dziedzictwa narodowego.
Cmentarz Łyczakowski i problem braku Polskiej wersji strony internetowej
Kolejnym punktem zapalnym jest brak polskojęzycznej wersji strony internetowej Muzeum Cmentarza Łyczakowskiego, jednego z najstarszych i najważniejszych cmentarzy we Lwowie, na którym pochowani są wybitni przedstawiciele polskiej kultury i nauki, jak np. Maria Konopnicka czy Gabriela Zapolska. „Polska od lat finansuje prace konserwatorskie na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, ale oczywiście polskojęzycznej wersji oficjalnej strony www muzeum nie ma! No cóż widocznie to nie przeszkadza polskim dyplomatom z Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej we Lwowie” – dodał Rafał, wskazując na brak adekwatnej reakcji polskich instytucji.
Prace konserwatorskie finansowane przez Polskę stanowią ogromne wsparcie dla zachowania i promowania polskiego dziedzictwa kulturowego na Ukrainie. Jednak brak odpowiedniej reprezentacji językowej może prowadzić do marginalizacji tego dziedzictwa.
Historyczne znaczenie kościoła i cmentarza Łyczakowskiego dla Polaków
Dawny rzymskokatolicki kościół św. Piotra i Pawła we Lwowie został wybudowany w latach 1610–1635 i był miejscem kultu przez stulecia, służąc lokalnej społeczności katolickiej. Jednak w 1946 roku obiekt przekształcono w magazyn Biblioteki im. Stefanyka. Dopiero w 2010 roku, decyzją władz Lwowa, został przekazany grekokatolikom. Dla wielu Polaków kościół ten, nazywany popularnie kościołem jezuitów, ma szczególne znaczenie kulturowe i historyczne, dlatego polskojęzyczne tablice informacyjne stanowiłyby symboliczne wyrażenie tej więzi.
Dlaczego polskojęzyczne tablice i strony internetowe są ważne?
Obecność informacji w języku polskim nie tylko ułatwia turystom z Polski korzystanie z lokalnych atrakcji i zwiększa komfort zwiedzania, ale też stanowi wyraz szacunku i pamięci dla polskich fundatorów. Polska, inwestując znaczące środki w konserwację lwowskich zabytków, ma pełne prawo oczekiwać, że jej wysiłki zostaną odpowiednio uhonorowane. Umieszczenie polskojęzycznych tablic w kryptach czy stworzenie polskojęzycznej wersji strony internetowej Muzeum Cmentarza Łyczakowskiego mogłoby przyczynić się do lepszego zrozumienia wspólnej historii przez Ukraińców oraz odwiedzających z innych krajów.
Czy Polski rząd i dyplomaci powinni interweniować?
Polska dyplomacja mogłaby wyrazić swoje stanowisko w tej sprawie, przypominając o wieloletniej współpracy w zakresie konserwacji zabytków. Troska o widoczność polskiego dziedzictwa kulturowego powinna obejmować również takie aspekty, jak dostępność polskojęzycznych informacji w miejscach o znaczeniu historycznym dla Polaków.
Podsumowanie: Wspólne dziedzictwo, wspólne wyzwania
Kościół św. Piotra i Pawła oraz Cmentarz Łyczakowski są symbolami wspólnej historii i kultury. Chociaż lwowskie zabytki pozostają pod opieką Ukrainy, warto, by polskie władze nadal podejmowały starania na rzecz pełniejszej reprezentacji polskiej historii. Oczekiwane działania obejmują zarówno zapewnienie polskojęzycznych tablic informacyjnych, jak i rozbudowę wersji językowych stron internetowych, co służyłoby nie tylko Polakom, ale i rozwojowi dialogu kulturowego na płaszczyźnie międzynarodowej.
