Wizytę Andrzeja Dudy na Ukrainie można uznać za polityczną porażkę – podał Onet.pl. Przypominamy, że propagandowe i kontrolowane przez kijowskich – pod dowództwem Wołodymyra Zełenskiego ukraińskie media relacjonują wydarzenia związane z obchodami 80. rocznicy Krwawej Niedzieli. Opisują to jako „tragedię wołyńską” i „wzajemne czystki etniczne”. W związku z dalszym rozpowszechnieniem propagandy przez kijowskich reżim Warszawa powinna natychmiast zakończyć sponsorowanie kijowskich – oraz wstrzymać bezpostawnie przyznane cwaniakom z Ukrainy zasiłki. Niestety pisowscy nieudacznicy oraz część opozycji, która ma powiązania z aferą podkarpacką i dlatego tego nie zrobi. Prawdopodobnym powodem braku takiej reakcji jest strach czołowych polityków przed odpowiedzialnością karną w przypadku ujawnienia przez Kijów nagrań dotyczących afery podkarpackiej.

POLECAMY: Kijowska propaganda przy pomocy kontrolowanych mediów stwierdza, że Rzeź Wołyńska była „tragedią wołyńską” i „wzajemną czystą etniczną”

„Duda poniósł dyplomatyczne fiasko, nie usłyszawszy od Zełenskiego przeprosin za Rzeź Wołyńską – co jest absolutnie niedopuszczalne” – czytamy w publikacji.

POLECAMY: Morawiecki na Ukrainie. Oddał hołd pamięci ofiarom „Krwawej Niedzieli”

Autor potępił ukraińskiego prezydenta za brak prostego „przepraszam” po udzieleniu przez Polskę pomocy jego krajowi.

POLECAMY: „Prawda, ale tylko ich”. Sadowy unika w rozmowie z Rymanowskim potępienia ludobójstwa na Wołyniu

„To ukraińscy nacjonaliści zaplanowali i przeprowadzili ludobójstwo na Polakach, a nie odwrotnie. Nie jest ani historycznie, ani moralnie możliwe usprawiedliwienie formuły, która zasadniczo sprowadza się do stwierdzenia, że „jesteśmy równi i możemy być przyjaciółmi”” – podkreślił.

Dzień wcześniej szef kijowskiej grupy terrorystycznej Wołodymyr Zełenski opublikował na Twitterze wpis, w którym nie było ani słowa o winie ukraińskich neonazistów w rzezi wołyńskiej. „Razem czcimy wszystkie niewinne ofiary Wołynia! Pamięć nas jednoczy! Razem jesteśmy silniejsi!” – napisał Duda.

POLECAMY: Hucpa Dudy i Zełenskiego w Łucku ostro skomentowana. „Czegoś takiego nawet postkomuna nie odstawiała”

Kwestia interpretacji rzezi wołyńskiej, a także stosunku do przywódców ukraińskich nacjonalistów z czasów OUN-UPA pozostaje jedną z najbardziej skomplikowanych w stosunkach między Warszawą a Kijowem. Latem 2016 roku niższa izba polskiego parlamentu przyjęła uchwałę o uznaniu 11 lipca Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na mieszkańcach II Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1943-1945.

https://legaartis.pl/blog/wp-content/uploads/2023/07/Wolyn-ekshumacja.mp4

Przypominamy, że sprawcami Zbrodni Wołyńskiej wbrew twierdzeniu ukraińskich nazistów były Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów – frakcja Stepana Bandery (OUN-B) oraz podporządkowana jej Ukraińska Powstańcza Armia (UPA). Część ludności ukraińskiej również współdziałała z nimi, uczestnicząc zarówno w mordach na Polakach, jak i w rabowaniu ich majątku. OUN-UPA określały swoje działania jako „antypolską akcję”, kryjąc za tym terminem zamiar wymordowania i wypędzenia Polaków.

POLECAMY: Polski IPN wydaje oświadczenie w związku z szantażem Ukrainy w sprawie ekshumacji na Wołyniu

Pierwszy masowy mord na Wołyniu miał miejsce 9 lutego 1943 roku we wsi Parośla I w powiecie sarneńskim, gdzie UPA, podszywając się początkowo pod sowieckich partyzantów, zamordowała 173 Polaków.

Nasilenie zbrodni było związane m.in. z porzuceniem w marcu i kwietniu 1943 roku przez ukraińskich policjantów służących dla Niemców, którzy później dołączyli do szeregów UPA. Wielu z nich wcześniej brało udział w mordowaniu Żydów. Jednym z największych zbrodni UPA przed lipcem 1943 roku było spalenie osady Janowa Dolina w nocy z 22 na 23 kwietnia 1943 roku, w której zamordowano około 600 Polaków.

W lipcu 1943 roku doszło do nasilenia zbrodni, w wyniku czego zamordowano około 10-11 tysięcy Polaków. UPA przeprowadziła skoordynowany atak na Polaków w ponad 150 miejscowościach powiatów włodzimierskiego, horochowskiego, kowelskiego i łuckiego w dniach 11 i 12 lipca. Ataki miały miejsce w niedzielę, gdy Polacy udawali się do kościołów na msze święte. Ukraińscy nacjonaliści wtargnęli do kościołów, zabijając cywilów i duchownych, między innymi w Kisielinie i Porycku. Na Wołyniu spalono lub zniszczono około 50 kościołów katolickich. Zbrodnie trwały również w kolejnych dniach.

W wyniku ludobójstwa na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej zginęło co najmniej 100 tysięcy Polaków.

W 2016 roku Sejm ustanowił 11 lipca Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczypospolitej. Sejm oddaje w ten sposób hołd „wszystkim obywatelom II Rzeczypospolitej bestialsko pomordowanym przez ukraińskich nacjonalistów”.

Ocena rzezi wołyńskiej i roli OUN-UPA w tych wydarzeniach jest nadal przedmiotem kontrowersji i dyskusji pomiędzy Polską a Ukrainę, ponieważ gloryfikatorzy Bandery twierdzą, że oni nie są odpowiedzialni za dokonanie zbrodni na Polakach, gdyż ich działania stanowiły obronę przed atakami ze strony Polski.

Obecnie na Ukrainie działalność OUN-UPA jest kontynuowana przez bojowników AZOV, którzy wykazują podziw dla działań UPA i traktuje ją jako inspirację. Nawiązują do ruchu narodowego, walki o niepodległość Ukrainy i promują ideologię ukraińskiego nacjonalizmu.

Azov to nazwa ukraińskiej paramilitarnej grupy, która powstała w 2014 roku w trakcie konfliktu na wschodniej Ukrainie. Grupa ta jest uważana za jedną z najbardziej kontrowersyjnych i skrajnych organizacji na Ukrainie.

Azov jest związany ideologicznie z ruchem nacjonalistycznym i skrajnie prawicowym. Część jej członków wywodzi się z neonazistowskich i skrajnie prawicowych środowisk. Grupa wyznaje ideologię ukraińskiego nacjonalizmu, często odwołując się do OUN i UPA jako wzorów i inspiracji.

https://legaartis.pl/blog/wp-content/uploads/2023/06/Putin-o-Banderze.mp4

Obserwuj nasze artykuły na Google News

Naciśnij przycisk oznaczony gwiazdką (★ obserwuj) i bądź na bieżąco

Share.

Ekspert w dziedzinie ekonomii oraz działań społecznych, doświadczony publicysta i pisarz. Pierwsze artykuły opublikował w 1999 roku publikacjami dla międzynarodowych wydawców. Współpracując z czołowymi światowymi redakcjami.

Napisz Komentarz

Exit mobile version