Prawo administracyjne reguluje stosunki prawne, jakie powstają pomiędzy różnymi podmiotami a organami administracji państwowej i samorządu terytorialnego, obejmuje ono również normy prawne określające zasady organizacji działania tych organów oraz wykonywane przez nie czynności. Prawo administracyjne materialne zawiera normy prawa administracyjnego, określające strukturę organów administracji, ich zadania, a także prawa i obowiązki podmiotów stosunku administracyjnego. Źródłami prawa materialnego są liczne akty normatywne regulujące strukturę, zadania i zakres kompetencji poszczególnych organów administracji, na przykład ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym, ustawa prawo budowlane, ustawa o gospodarce nieruchomościami, ustawa o obywatelstwie polskim, ustawa o prawie pobytu i zezwoleniu na pracę cudzoziemców, tzw. ustawa specdrogowa. Prawo administracyjne formalne zawiera normy określające tryb postępowania organów administracji. Prawo administracyjne formalne wyklucza samowolę w działaniu organów administracji. Normy prawa formalnego, w zakresie działania administracji publicznej, zawarte są przede wszystkim w Ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - kodeks postępowania administracyjnego. Wszystkie normy prawa administracyjnego formalnego i materialnego mają charakter bezwzględnie obowiązujący, czyli adresaci tych norm postępując zgodnie z prawem muszą się zachowywać dokładnie w taki sposób, jak określono w normie. Stosunki prawne regulowane normami prawa administracyjnego posiadają cechy, które wyróżniają je spośród innych stosunków prawnych - podstawową cechą wyróżniającą stosunki administracyjne jest to, że jednym z podmiotów tych stosunków musi być zawsze organ administracji, który z mocy prawa ma uprawnienia władcze w stosunku do drugiego podmiotu. Posiadanie uprawnień władczych oznacza możliwość zastosowania wobec drugiego podmiotu środków przymusu. Katalog możliwych do zastosowała środków przymusu i tryb ich stosowania jest określony przepisami prawa.